Bilincin Gelisimi
"...saglikli bireylerin ic ve dis dünyalari arasinda sürekli bir diyalektik vardir ve onlar bu sinirlar arasinda kolaylikla gidip gelirler. Kisilik bozuklugu olan hastalarda, bastirma kadar, kacinma ve inkar gibi savunma mekanizmalari da ic ve dis gerceklik arasinda 'koruyucu' bir ayrilmaya yol acabilir. Ayrilmadan sonra, ya dis dünyaya ya da ic dünyaya asiri yatirim yapilir."
Sayfa 43 - LiteraKitabı okudu
Doğadan ayrı bir varlık olduğumuz mitinin gelişimi, esas olarak, Batı Avrupa kültürünün Galileo Galilei, Francis Bacon, Rene Descartes ve Isaac Newton gibi aydınlarına çok şey borçludur. (...) Galileo, (...) The Assayer adlı eserinde, doğanın kitabının matematik dilinde yazıldığını belirterek doğanın nitelikleri üzerinde duran bakış açılarını reddetmiştir. (...) Bacon, (...) özellikle, neden ve sonuç arasında bir ayrım yapılması gerektiğini savunuyordu ve bir teorinin doğrulanması ya da tersinin kanıtlanması için deneyin öneminin altını çizmişti. (...) Descartes, (...) meşhur "Düşünüyorum, öyleyse varım" önermesinden yola çıkarak, akıl ya da bilincin ve maddenin birbirinden tamamen ayrı olduğu ve birbiriyle bağdaşmadığı savını kurdu. Ona göre, biz insanlar, soyut ve mantıklı zihinlerdik ve adeta makinenin içine girmiş bir hayalet gibi bir şekilde fiziksel bir bedenin içine girmiştik. Akıl ve maddenin birbirinden tamamen ayrı olduğu ve çoğunlukla Kartezyen ikilik olarak adlandırılan bu anlayışın, dünyaya bakışımız ve onun içindeki yerimize ilişkin kavrayışımız üzerinde büyük etkileri oldu ve hala da olmaya devam ediyor. (...) Çalışmaları en sonunda Isaac Newton tarafından sentezlendi ve böylece Bilimsel Devrim olarak anılan şey tamamlanmış oldu. (...) İnsan bilincinin bu dünyadan ayrı olduğu gerçeği, insanları doğaya karşı daha üstün, kibirli ve hükmeder davranmaya teşvik eden dini inançlar ile eşleşerek doğanın insanlar için gelmiş bir varlık olarak görülmesine yol açtı. Yeryüzünü anne olarak gören düşünce de yok olup gitti.
Sayfa 62 - 64Kitabı okudu
