_Din, yaygın bir tür ruh hastalığıdır; saplantı nevrozudur, çarpıtılmış masallardır, gerçeğin inkarı sonucu oluşan toz pembe yanılsamalar sistemidir, uydurmadır, hurafedir, putperestliktir. Bu putlar ise kendi fantezilerimizdir. Dine karşı olan şeye hakikat denir. Tanrı ise abartılmış bir baba figürüdür.
_Din, ırkın karakteridir
_Uygarlığı
İSLÂM'DA TAKLİD MESELESİ...
Ebubekir Sifil hocanın kaleminden (İnkişâf Dergisi, Ekim 2009) enfes bir yazı:
- Modern zamanların modası hiç geçmeyen temel tartışma konularından birisi taklid meselesi. Kimilerinin, "bilgi çağı"na yakıştıramadığı için –kıvırcık saçlarını düzleştirmek uğruna kendisine en olmaz işkenceleri reva gören zenciler misali– "kendinden
Kalb-i Selim 1
Rabbbimizin bizleri huzûr-i ilâhisine kabûl buyurması da ancak “kalb-i selîm” ile mümkündür.
Kalb-i selîm, mâsivâdan arınmış ve mücellâ bir ayna gibi Hakk’ın cemâlî sıfatlarının tecellîgâhı hâline gelmiş bir kalbdir. Hak Teâlâ, kulunun kalbinde cemâlî sıfatlarının tecellîlerini görünce onu sever ve ondan razı olur.
İşte böylesine kıymetli olan
Bilinmesi gereken yegâne şey...
Fakat onca ilme ve irfana rağmen, hâlâ mutsuz ve öfkeliydi.
Çünkü bilmesi gereken asıl şeyi bilmiyordu.
İşte bunun için, bir rahmet ile onun gönlüne susuzluk verilmişti.
Adam da bu duyguyla, inzivaya çekildiği yerde bulunan derin kuyuya, su içmek için bir bakraç sarkıtmıştı.
Ancak ne olduysa bundan sonra olmuş, münzevi ipi çektiği esnada, bakraçtaki suyun sathında kendi aksini görmüştü.
Suyu değil, sanki kendi aksini içen adam, bütün ilmini unutmuş, ama sonuçta kendini bilmişti.
Bu ise onun bilmesi gereken, zaten yegâne şeydi.
Sayfa 135 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Ufak bir Sorun!
Bazen çok fazla şeffaf olmakta problem teşkil ediyor. Ekseriyete nazaran fazla insani olan bu hal; yazıyla iletişim kurarken bilinmesi gereken başka hiçbir şey geriye bırakmamak suretiyle bütün perdeleri ortadan kaldırıyor. Bu epeyce sonradan edindiğim melekenin adeta suyunu çıkartmaya sanki yıllarca giyinerek eskittiğim bir hırkaya benziyor. Bu denli sarih davranmak kimine sıkıcı gelirken kimine harikulade bir yeti belki bir erdem olarak görünüyor. Bunu bir kazanım olarak görmek ve meram anlatma hassasiyeti bana kalırsa modern bir toplumun ferdiysek eğer yegane lüzum gerektiren bir ödevdi.