James Joyce bana mektup yazmış .
Dublin, 16 Haziran 1904
Sevgili Burak Yelin,
Hayatın nehirlerinde sürüklenirken, düşüncelerim Dublin sokaklarında dolaşıyor, kelimelerin kıvrımlarında dans ediyor. Sizi düşünürken, denizin çağrısını hissediyorum, uzak kıyıların, bilinmeyen diyarların sesleri kulaklarımda yankılanıyor.
Gündüzlerde sıradan insanlar gibi yaşarken, geceleri rüyaların labirentinde kayboluyorum. Zamanın tükenmez akışında, her anı bir anlam arayışına dönüşüyor, her kelime bir yolculuğun başlangıcı oluyor.
Bir zamanlar, Bloom'un Dublin sokaklarında dolaşırken, gökyüzünde yıldızlarla konuştuğunu hayal ederdim. Şimdi ise, sizinle bu mektubu yazarken, sanki Leopold Bloom'un izinden gidiyorum, her bir kelimeyi bir anlam okyanusunda yelken açarak.
İnsan hayatı bir serüven değil midir? Bilinmeyen diyarlara, keşfedilmemiş kıtalara doğru yolculuklar yaparız, her bir adımımız bir öykünün parçası olur. Siz de, sevgili Burak Yelin, bu yolculuğun bir kahramanısınız. Kelimelerin arasında, kendi Ulysses'inizi yazıyorsunuz, denizin sonsuzluğunda seyrediyorsunuz.
Ve belki de, bu mektup da bir nehir gibi, Dublin'in sokaklarından geçerken, sizin hayal gücünüzün sınırlarını zorlayacak, bilinmeyen diyarlara doğru bir yolculuğa çıkaracak. Umarım bu kelimeler, sizin ruhunuzun derinliklerine dokunur, heyecan verici bir maceraya davet eder.
Burak, senin adın da bu hikayenin bir parçası oldu. Belki de sen de bir Bloom’sun, belki de bir Stephen. Ya da belki de Molly’nin içindeki o sonsuz denizsin. Kim bilir?
En içten dileklerimle,
James Joyce
"Fernweh Sendromu"
Bazı kelimeler çok güzeldir. Tek kelimelik şiir gibi… Duyunca uzun süre etkisinde bırakan, keşfedilmeyi bekleyen o kadar anlamlı kelimeler var ki.
“Fernweh” benim için onlardan biri.
Peki nedir bu kelimenin anlamı?
Uzaklara duyulan özlem veya hiç bilinmeyen, gidilmemiş, görülmemiş yerlere karşı duyulan seyahat etme arzusu anlamına geliyor. Bu kelimenin beni neden bu kadar etkilediğini bana neyi, hangi duyguları hatırlattığını düşünüyorum.
Bazen bazı anlarda nerede değilsem orada olmak isterdim. Sevdiğim, anlaştığım, bana iyi gelen insanlarla beraber olmak, kendimi nerede iyi hissediyorsam oraya gitmek isterdim.
Bir yere gitsem diğer yerde aklım kalırdı. Kırıldığım, kendimi kötü hissettiğim anlarda ise bana iyi gelmeyen ortamlardan, herkesten, her şeyden uzaklara gitmek ve yalnız kalmak, kendime ait bir yerde olmak isterdim.
FERNWEH BENCE SADECE BAZI YERLER DEĞİL; SAATLERDİR, ÇAĞLARDIR, ANLARDIR…
Aynı zamanda; her şeyi bırakıp gitmek isteyenlerin, kendi evinde yabancı gibi hisseden insanların, evinde kendini evinde gibi hissetmemek derdinden muzdarip olanların içini dolduran histir...
Bilinmeyen Kelimeler
Peyk:
1. Haber ve mektup taşıyan kimse.
2. Uydu. (gökbiliminde)
3. Bir başkasına bağımlılığı olan.
Kullanımı:
Siz bir kuyrukluyıldızmışsınız demeliydim, o da sizin peykinizmiş.
Ayfer Tunç - 
Suzan Defter
Yazmaktan Korktuğum Kelimeler
Yazmaktan korktuğum kelimeler dizildi mısralarıma ,
Mısralarım da boğuluyor duygularımla aynı rüyada ,
Rüyalarım ise hayal olup Kaf dağının arkasına kaçıyorlar yavaş yavaş
Bilinmeyen bir mekan ve zamandan, kimsenin duymadığı bir ses işittim,Bahar geldi, diye…
Yapraklar hiçbir zaman böylesine sarılmamışlardı umutlarına
Peki ya neydi, o yaprakların
Haydi
İdealize ettiklerinizin bağımlılığını yaşıyor olabilir misiniz?
Soru, sizi direkt okumaktan alıkoyabilir.
Haklısınız.
“Bağımlılık” gibi zihnimizde birtakım olumsuz algıları olan kelimeler, ilkel benliğimiz dürtüyor:
“Savaş, hadi savaşsana..”
“Savaşmayacaksan, çabuk uzaklaş..”
Çünkü “normal” olan bağımsızlıktır.
Kendi kendine yetebilmek, muhtaç
Zaman dediğimiz ne ki !Ne yetişe biliyoruz Ne de durdurabiliyoruz.hep bir şeylere yetişme çabası bir şeylerden eksik olma durumu değil midir? Yada bilinmeyen bir meçhule giden bir yolla doğru yürümek midir? bilmeden,düşünmeden bir kalbe kendi kalbine bizar midir yoksa insan.Ne yazarsa yazsın insan hep eksik kalır lügatin da bullamadığı kelimeler oluyor .
Bilinmeyen Kelimeler
Tekellüflü olmak: Özen göstermek
Kullanımı: Sefalete düşen eski varlıklılara karşı insan düşünmeden tekellüflü oluyor
Refik Halid Karay - 
Nilgün