Bir garibim bu günlerde;
Hüzün dolu bir yıkılmışlıkla, durduramadığım gözyaşlarım. Anlamsız, boş bakışlarıma sebep... Derin bir bilinmezlikle birlikte, yolumu kaybetmiş bir yolcu misali, her sokaktan, her caddeden geçiyor, ama geçtiğim ve durduğum her yerde aynı bilinmezlik, aynı yabancılık eşlik ediyor yalnızlığıma... Oysa çok kalabalık şehir dolu dolu her sokak. Derin yalnızlığımın sebebi anlaşılamamak mı?