Konuşun! Etrafınızdaki çocuklarla, kendinizden küçüklerle konuşmaya tenezzül edin! Onları anlatın! Her şeyi bilsinler! Siz onların bir hiç yüzünden ne kadar azap çektiklerini bilmezsiniz!
Sayfa 176Kitabı okudu
Annem
Ki beyaz bir kadındır
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!
Bu hissi bilirim. Vücut dediğiniz şey size bir tür hapishane gibi gelmeye başlar. Hapishane de değil, nasıl desem, vücudun tamamı, ruhu çok sıkı saran bir dik yakalı kazağa dönüşür. Yırtmak için dayanılmaz bir istek duymaya başlarsınız. Siz bu hissi bilmezsiniz. Ben bilirim.
Siz bilmezsiniz albayım: İnsanlık tek başına kollarımda can verdi. Yanında kimseler yoktu.
Sayfa 257
Çalışmanın, açlığın, soğuğun ve diğer sefaletlerin sonu gelmez. İşte benimle birlikte gelirse bulacağı şeyler bunlar. Ama o bundan hoşlanıyor. O hayatı tanıyor. O hayatın içinde doğdu, orada şekillendi. Siz o hayatı bilmezsiniz. Ne hakkında konuştuğunuzun farkında bile değilsiniz. Köpeğin ait olduğu ve kendini en mutlu hissedeceği yer, orasıdır.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Siz bilmezsiniz size anlatmakta istemem.
Siz bilmezsiniz ama kızlar babalarını çok severler. Her halleriyle severler.
Sayfa 35Kitabı okuyor
"(...)Tam da söz 'mutluluk'tan açılmışken, lütfen söyler misiniz bana, niçin bir müzikle tam olarak bütünleştikten sonra güzel geçmiş bir akşamdan, sevimli insanlarla konuştuktan sonra, bütün bunlardan başka bir yerdeki bir mutluluğun çağrışımı gibi geliyor da, gerçek bizim sahip olduğumuz bir mutluluk olmuyor? Neden böyle? Fakat belki siz bu tür duyguları bilmezsiniz?"
Siz bilmezsiniz ama kızlar babalarını çok severler. Her haliyle severler.