Bir Hayat Oyunu
Zaman akıp gidiyor, biz de onun peşinde sürükleniyoruz. Herkes kendi mutluluğunu arıyor ama kimse tam olarak nerede bulacağını bilmiyor. İlginçtir ki, herkesin mutlu olma biçimi farklı. Bazıları yalnız kalmaktan korkar, bazıları ise kalabalıklardan kaçar. Ama bir şey kesin: Herkes mutlu olmanın peşinde.
Bir de şu var: Hiç yalnız kalmamış, hiç
Tam 1 ay 720 saat, 43 200 dakika...
Yoksun ve bunca gün saat dakikadır ben seni bir daha göremeyecek olmanın verdiği acıyla baş etmeye çalışıyorum. Hayat devam ediyor, zamanla alışacaksın diyenler bilmiyorlar ki hayat mecburiyetten devam ediyor. Bende bilmezdim bu nasıl bir his bence sevdiğini toprağın altına koymayan kimse bilmiyor keşke bende bilmeseydim hayatımda tecrübe etmek istemediğim tek şey senin ölümündü. Her sabah duyduğum ilk andayım rüya diyorum geçti arar anlatırım korka kuzum ben burdayım der diyorum. Ama yok gerçek! İliklerime kadar acıtan bir gerçek. Bana her gün yaşarken ölmek ne demek öğreten bir gerçek. Sana söyleyecek milyonlarca şeyim var. Sen yalnız gitmedin ki kurduğumuz onlarca hayali, planlarımızı, heyecanımızı,hevesimizi de götürdün. Bu bir ayrılış değil biliyorum kavuşacağımız günde gelecek hemde ne kavuşma bu boş yalan dünya telaşından sıyrılıp gerçek mutluluğu cennet bahcelerinde yaşayacağız. Sen benim şansımdın şükrümdün. Varlığında yokluğunda binlerce şey öğretti bana. Rabbim boşa gondermedi seni bana biliyorum. Duyuyorsun beni biliyorum. Sana bakınca içim açılıyor derdin bende şimdi gökyüzünde sana bakıyorum biloyorum görüyorsun beni. İnsanlar yaşarken bile birbirlerini sevmiyorlar ben bense seni hem yaşarken hem ölünce seviyorum. Sen sözünü tuttun ölene kadar seni sevicem derdin. Şimdi sıra bende ölene kadar seni sevicem sevgilim...
(zeynep’s version)
Gece gece durduk yere böyle bir istek geldi
(eklemeler yaptım kısa oldu çünkü)
❀ben zeynep (𝑻𝒂𝒚𝒍𝒐𝒓’𝒔 𝑽𝒆𝒓𝒔𝒊𝒐𝒏)
❀ taylora bağımlıyım ha bu arada favori albümüm reputation ben daha çok bağıra bağıra şarkı söyleyen tıplerdenim
❀ Spotify ilacım
❀ tdknin içinden geçmem bilmediğim anlamına gelmiyor
❀ Harry potter serisini ne kadar sevsemde hala
Babamın çeyrek evcil kedisi 'Zedefî'; şimdiden söyleyeyim Zedefi'nin anlamını babam dahil kimse bilmiyor. Bilinmesine de gerek yok bence, sözlük yazarları kızmasın! İkisi çok güzel anlaşıyor. Gel Zedefi deyince geliyor, hadi karnın doydu biraz da gez dolaş deyince gidiyor. Günün hâl durumunu babamın ayaklarına dolanarak, çıkardığı o âna has seslerle anlatıyor. Sonra da hadi yemeğim gelsin hareketini yapıp, o günkü rızkı bir güzel yiyip,avlanmaya gidiyormuş.(babamın bir türlü anlaşamadığımız iddiası) Annem ilk önce ciddi, sonrasında bizi de güldürecek şekilde 'baban evlatlık edindi' diyor.🤣 Zedefi de böyle hissediyor muydu acaba?🤨 Zedefi'den yürüyüp, Akif Enes'e uyumadan önce okuduğum kitaplara yenisini ekleyerek, 'Zedefi ve Babamın Maceraları' diye bir kitap mı karalasam! diye bir hayal, yel gibi geçti aklımdan😂
Bilgilenmek…
Bazı “bilgiler” bizi dönüştürebilir. Genellikle bunu az yahut çok “inançlarımızı” değiştirebildikleri için yapabilirler. Fakat buradaki güç, o bilgilerin kendisinde değildir; esas güç, değişmek ve dönüşmek isteği taşıyan alıcı zihindedir. Halinden memnun olmayan, gelişmeye çalışan, kabuğundan çıkmaya çabalayan insanların zihinleri,
Bir öğrencinin yükleri :)
Lütfen sonuna kadar okuyun, kısa zaten.
Bugün bir konuya değinmek istiyorum. Türkiye'deki eğitim sistemi hakkında.
Öğrencinin devamsızlık hakkı 5 (bazı yerlerde 10 gün diyor ama yine de az bence) günü geçince belge alınmıyor. Yıl içindeki hastalanma sayısını göz önünde bulundurursak 5 gün az değil mi sizce de?
Liselerde 9-10.