.
Gesi bağlarının gülleri mavi
Ayrıldım yârimden gülmeyim bari
Yârden ayrılanın nic’olur hali
Atma anam atma şu dağların ardına
Kimseler yanmasın anam yansın derdime
Gesi bağlarında dolanıyorum
Yitirdim yârimi aranıyorum
Bir çift kelâmına güveniyorum
Gel otur yanıma hallerimi söyleyim
Halimden bilmiyor ben o yâri neyleyim
.
Sayfa 52Kitabı okudu
Özlüyorum çocukluğumu ,hiç bitmeyen o masum hallerimi. Niçin büyür ki insan. Sele kapılırcasına hayatın akışına kapılmışız. Dur durak bilmiyor acılarımız ,dertlerimiz, hüzünlerimiz..
Gesi bağlarında bir top gülüm var
Hey Allahtan korkmaz sana bana ölüm var
Ölüm varsa şu dünyada zulum var
Gel otur yanıma, hallerimi söyleyim
Halimden bilmiyor ben o yâri neyleyim
Gelgitli ruh hallerimi özlüyorum.
Artık gelenler gitmek bilmiyor.
Sayfa 58Kitabı okudu
Üç yıl önce bugün kaybettim ruhumun en kıymetli parçasını. Şimdi tüm yıkılmışlığımla tutmaya çalışıyorum yasını. Lakin bu bedenim böyle bir acı daha önce tatmamıştı, gözlerim bile bilmiyor bu ıstıraba nasıl ağlanır. Yalnızca yaşlarım bir alev gibi içimi yakmasını biliyor ama ne acı ki insanlar yüzümdeki perişanlığı görmek için çabalıyor. Keder içinde kaybolmuş biri nasıl üzülür ki? Ölmüş bir insan nasıl haykırır ki tüm bitmişliğini? Eğer görebiliyor olsaydınız bile bu hallerimi, ben yine de göstermezdim parçalanmış yüreğimi. Çünkü böyle bir acıyı hiçbir insan hissetmemeli.