Umutsuz olmayın, umutsuzluk kötüdür, beladır..
Sayfa 39 - Yapı Kredi yayınları 24. BaskıKitabı okuyor
İnsan herşeyden kurtulur da içindeki kurttan kurtulamaz...
Onuru, insanlığı elinden alınmış, çürük bir ören gibi her gün duvarından bir taş düşen, bir çadır eksilen… Her gün, her gün tükenen. İnsanlığı da, onuru da, mertliği, yiğitliği de beraber tükenen…
Sayfa 199Kitabı okudu
Çok eski bir kan gibi, her şeyini yitirmiş bu karmakarışık şehrin damarlarında dolaşıyordu.
Sayfa 174Kitabı okudu
Bu gece beş mayısı altı mayısa bağlayan gecedir. Bu gece denizlerin ermişi İlyasla karaların ermişi Hızır buluşacaklar. Dünya kurulduğundan bu yana bu iki ermiş her yıl, yılın bu gecesinde buluşurlar. Eğer bir yıl buluşmayacak olsalar, denizler deniz, topraklar toprak olmaktan çıkar. Denizler dalgalanmaz, ışıklanmaz, balıklanmaz, renklenmez kururlar. Topraklar çiçeklenme, kuşlar, arılar uçmaz, ekinler yeşermez sular akmaz, yağmurlar yağmaz, kadınlar, kısraklar, kurtlar, kuşlar, börtü böcek, tekmil yaratık doğurmaz. Eğer onlar buluşmazlarsa… Kıyametin habercileri Hızırla İlyas olacaktır.
Sayfa 13 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
işin en kötüsü kendisini yenemeyecek, yine gerisin geri dönecek, bu obanın altında sürünecekti. İnsanlığını, onurunu, her şeyini ayaklar altına alarak. Herkes, obanın çocukları bile ona acıyarak bakıyorlardı. Ceren yüzüne bile bakmıyordu.
Sayfa 160Kitabı okudu
Ağacı, kuşu, akarsuyu, börtü böceği, yerdeki karıncayı, en alçak insanı kutsayan, yücelten, güzelleştiren insan güzelleşir, öyle değil mi? Niçin insanlar azıcık akıllı, azıcık daha güçlü değiller?
Sayfa 147Kitabı okudu
Onların onurlarını kırmak, onları küçültmek, kötülemek için neler yapıyorlardır, neler! Bir başkasını aşağılayan insan önce kendisini aşağılamıyor mu? Bunun kimse farkında değil mi?
Sayfa 147Kitabı okudu
Neden aşağılıyorlar insanlar böyle birbirlerini? Neden, neden, neden? Birbirlerini aşağılamaya can atıyorlar, deli divane oluyorlar.
Sayfa 147Kitabı okudu
Her çiçek herkese konuşmaz.
çok işler geçti başımızdan. Kadınlara, çocuklara dokunmadık. Sevdalara, gönüllere dokunmadık. İncitmedik anaları. Budur bizim töremiz.
Sayfa 129Kitabı okudu
Yedi direkli çadırlar üç direğe, sonra iki, sonra tek, sonra da... Her şey eskidi, her şey bitti...
Sayfa 128Kitabı okudu
Obada kızlar, yalnız sevdaya gönüle giderdi. Bir can için, para pul için kızlara, onların gönüllerine karışılmazdı. İnsan soyu bu kadar yozlaşamaz, aşağılaşamaz, küçülemezdi.
Sayfa 128Kitabı okudu
Baş döndürücü bir tattı eski günleri düşünmek bu dar, ölümlü zamanda.
Sayfa 125Kitabı okudu
Aaah insanoğlu ne gördü ki... Biz kaldık belalardan yangınlardan...
Sayfa 82Kitabı okudu