Derdimiz şu aslında: insanların bizim de etkimizle daha mutlu yaşayabilmesi. Biz beş insana dokunacağız, o beş insan başka beş insana dokunacak. Onlar da başkalarına… iyilik ailesi oluşturacağız kötülüklere inat.
Kainatı yaratan, insanı hayal kırıklığına hiç uğratmaz. Akşam olur, sabah gelir, günler geçer. Ancak beklenen insan olursa, insandan olursa o zaman iş çok daha zordur. Çünkü çoğu zaman ne beklenen gelir, ne de ondan beklenen.
Kendi sahip olduğu nimetlerin farkına varması, insanı başkasının elindeki nimetlere göz ve gönül kaydırmaktan kurtarır. Kıyas cehenneminden azad eder. Kendine kör kalıp başkasının varlığıyla gözleri kamaşmaktansa, kendindekini fark edip gerçek zenginliği karşısında kalbi genişler, ruhu hafifler.
Çantada keklik nümet yok!
Üzerimizdeki hiçbir nimeti en başından biz bilerek, isteyerek, fark ederek ve hakederek kazanmadık.
Ne yapsa insan saymakla bitmez bunca nimeti hak edebilir ki?