Ama hayatımız, bir odanın ya da bir sabah göğünün rastgele rengine, bir zamanlar sevdiğimiz anı yüklü bir güzel kokuya, bir şiirin unutulmuş bir dizesine, çoktandır çalmadığımız bir parçanın kadansına bağlıdır.
O güne kadar 22 yıllık sürekli Halk Partisi hâkimiyeti
boyunca, basın, bütün mafsal yerleri ayrı değneklerle idare
edilen bir Karagöz, milletse gönlünden geçenleri dudağına
çıkaramaz «egemen» vasıflı bir tutsak durumundayken, bu
ânî kıpırdama ve aynaya bakacak kadar cesaret gösterme
havasını, sade İnönü idaresine ve onun cana tak ettirici
hallerine bağlamak yanlış olur. Bu millet canına tak edici
daha nelere katlanmıştır ve bu defa da katlanmaması için bir
sebep mevcut değildir. Meğer ki, sebep, dış rüzgârların
getirdiği ve sınır içine düşürdüğü bir şey olsun...
Öyle oldu..
Harbin sonunda Amerika’nın dikte ettiği, yani cebren ve
kahren benimsemeye zorladığı hürriyet, demokrasi (cebren
ve kahren zorladığı hürriyet tabirine dikkat) birdenbire
(antibiyotik) vâri bir ilâç tesiri göstermeye başladı.
Dâva Amerika’dan geldiğine göre, onu, herkesten önce,
sabık Amerikan mandası fikrinin savunucusu bir dönmenin
baştacı edeceği şüphesizdi.
Fikir doğru olabilirdi; fakat yanlış elden ve «suret-i hak»
hokkabazı bir «gayr-ı Türk»ün sırf yahudi, mason ve
dönmeleri mes’ut etmek maksadiyle simsarlığı yolundan
gelen bir «doğru»yu, en büyük yanlıştan daha yanlış bilmek
lâzımdı.
"Geçmişi unut
Koy bir kenara
Yeni bir sayfa aç
Kurtar benliğini dünden
Bugünün çocuğu ol
Bütün bilgeliği ve gülümseyişiyle gençliğin
Şu anı hiç terk etme ne olur
Sonsuza uzanan şu günü, terk etme."
Kendime dönüş
ş Bankası müfettiş odalarından birinde, mükellef
koltuğumda otururken âni bir dürtüşle ayağa kalkmış ve
kendi kendime sormuştum:
–Dolap beygiri gibi her gün aynı değersiz işi yapmaktan ve
her ay başı cebine birkaç kuruş indirmekten ibaret sefil bir
gayeye hizmet etmeğe ne gün paydos diyeceksin?
Avrupa Devletlerinin Osmanlı imparatorluğu topraklarını paylaşmak için yüzyıllardır yürüttükleri Doğu Sorunu’nun (Şark Meselesi, Question d’Orient) çözüme ulaşmasını Atatürk anı defterine şöyle kaydetmişti: “Doğu sorunu halledilmiştir. Doğudaki azınlıkları korumak gibi ahmakça bir vesile ile Doğudaki çoğunlukları esaret altına almaktan ibaret olan ‘Doğu Sorunu.’
Cihan uygarlığına sorarım, bu mu uygarlık? Vahşiyane hareketlerde bulunanların, uygarlık, kişilik adına söz söylemeye yetkileri olabilir mi? Azınlıkları servet ve zenginlik içindeydi; kardeş gibi geçiniyorlardı. Bunları cani yapan kimdir?
Tarih, ingiltere hükümetinin böyle gülünç bir girişime umut bağlamasını hayretle yazacaktır. Maskara bir kavmi Türkiye’yi istila ettirerek cihangir yapmak! Siyasi ve askeri bir aymazlık örneği!
Sayfa 361Kitabı okuyor
Hayatın hedefi ve anlamı acıları dengeleyecek bu türden pek çok anı biriktirmek olmalı, zor günlerde kaçabilecek böyle anlardan kurulu bir ev inşa etmeli insan kendine. Beni zor günlerin beklediğini biliyordum.
Her anı biricik olan ve bir kez yaşanan bu hayatın tekrarı yok. Giden geri gelmiyor, yitirilenin telafisi olmuyor. Ömür sermayesi güneşte eriyen buz misali eriyip bitiyor.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
bir anı olurdum kendinden başka kimseyi terk edemeyen
Sayfa 81 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Beklenmek güzelken kim gider hemen
bilmezdim yalnızlık kimin ve bu anı neden
daha trene binmeden, nereye, ne ikimizden
bir yolculuk çıkar ne de bir şiir ikindimizden
Sayfa 81 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
geceden başka sebep aramazdım şiire,
bir anı çıkarırdım sefere, adı: İkindi Treni
ve ilk istasyonda indirirdim bütün kelimeleri
İki bilet alırdım, biri gölgem için biri kendime
'gece benim mesleğim', ona kalbimle çalışırken
yalnızlığımı bir anıdan önleyecek kadar ince
bir mektup pulunu terk ederdi, ben utanırdım
Sayfa 81 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu