O güne kadar 22 yıllık sürekli Halk Partisi hâkimiyeti
boyunca, basın, bütün mafsal yerleri ayrı değneklerle idare
edilen bir Karagöz, milletse gönlünden geçenleri dudağına
çıkaramaz «egemen» vasıflı bir tutsak durumundayken, bu
ânî kıpırdama ve aynaya bakacak kadar cesaret gösterme
havasını, sade İnönü idaresine ve onun cana tak ettirici
hallerine bağlamak yanlış olur. Bu millet canına tak edici
daha nelere katlanmıştır ve bu defa da katlanmaması için bir
sebep mevcut değildir. Meğer ki, sebep, dış rüzgârların
getirdiği ve sınır içine düşürdüğü bir şey olsun...
Öyle oldu..
Harbin sonunda Amerika’nın dikte ettiği, yani cebren ve
kahren benimsemeye zorladığı hürriyet, demokrasi (cebren
ve kahren zorladığı hürriyet tabirine dikkat) birdenbire
(antibiyotik) vâri bir ilâç tesiri göstermeye başladı.
Dâva Amerika’dan geldiğine göre, onu, herkesten önce,
sabık Amerikan mandası fikrinin savunucusu bir dönmenin
baştacı edeceği şüphesizdi.
Fikir doğru olabilirdi; fakat yanlış elden ve «suret-i hak»
hokkabazı bir «gayr-ı Türk»ün sırf yahudi, mason ve
dönmeleri mes’ut etmek maksadiyle simsarlığı yolundan
gelen bir «doğru»yu, en büyük yanlıştan daha yanlış bilmek
lâzımdı.