Ömür dediğin geçiyor işte
Biraz aksak, biraz yolunda, biraz orta da...
Kim bilebilir ki?
Kaç gece, kaç gündüz var. O melun sona.
Anı yaşa arkadaşım, anı yaşa. Sonrası yok, bir dahası yok, keşkesi çok.
İçinden gelen ne varsa..
Şimdi, şu anda, durma...
Hayat ertelenmez yarına...!
🌿🩵🌿🩵🌿
"Bir anı, kimi derinlerinden sarsıp, bu bakımsız ücra sokakta bu zavallı şarkıyı ona yürekten söyletiyordu?"
Sayfa 5 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
UZAYDAN
Dün gece gökyüzünden kendime baktım.
Kederimden az kaldı çıldıracaktım.
Rüzgâr bir toz bulutunu önüne katmış gidiyordu.
Bulutun içinde ben vardım.
Yukarıdan
Asya kıtasını gördüm hayal meyal.
Sonra memleketimi oradan yaşadığım kentimi oradan evimi ve evimin içinde bir buluttaki zerre kadar kendimi.
Gökyüzünden bakınca bu kadar mı küçüğüz
Ya Rabbi?
Müjdat Gezen
Sayfa 19 - Alfa Yayınları, 2. Basım : Şubat 2010Kitabı okudu
Aydınlatmak için mesleki bilgi dışında ayrı bir gelişim lazım.
Önce farklı konularla zihninizi doldurmak, üzerinde düşünmelisiniz ki anlayasınız. Sonra ne yapacaksanız yaparsınız çünkü düşünceler, eli etkiler. Eğer bir insan sadece resimdeki, sadece müzikteki, sadece oyunculuktaki mesleki gelişim için kafa yorarsa, bize yeteneğini çok güzel sunar.
Sayfa 14 - Alfa Yayınları, 2. Basım : Şubat 2010Kitabı okudu
Yaprağın ucuna kadar inmiş bir su damlası gibi titriyorum ve düşeceğim anı bekliyorum.
Sayfa 86
Biz bir hafıza toplumuyduk, Anı Biriktirirdik.
Röportaj: Yağız Gönüler
Masallar, hikâyeler, efsaneler, rivayetler, mâniler, şiirler…
Biz bir hafıza toplumuyduk, anı biriktirirdik. Mektuplarımızı saklamamızın arkasında bile yaşadıklarımızı unutmamak vardı.
Yaşadıklarımızla devam etme gücü.
Ne oldu da her şeyi kolayca unutabilen, hafızasız bir “gösteri toplumu”na dönüştük?
Ercan Kesal cevap ;
Tüm dünyaya ait bir mesele. Kapitalizm denen hastalıklı düzenin tezahürleri.
Tüm dünya tek bir pazar ve insan sadece tüketici.
Hakları da artık insan hakları değil tüketici hakları.
Her şeyin fiyatını bilen ama hiçbir şeyin değerini bilmeyen insanlar haline geldik.
Bireyin görev ve sorumlukları da ödediği vergi kadar.
İhtiyacı yok hafızaya ve biriktirmeye, çünkü hiçbir kıymeti kalmadı(!)
“Gözlerime güneş doluyor sandım yüzüne bakınca.”
Sayfa 186 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Hayat gerçekten fazla kısaydı. İnsanlar sonsuza dek yaşayacaklarını zannederek günlerini geçiriyor, en ufak şeyleri dert edinip üzülüyorlardı. Oysa bir illüzyonun içerisindeydik. Ölüm ruhlarımıza indirilen ani bir darbeydi. Saniyeler içinde siliniyordu varlığımız bu fani dünyadan ve geriye boş bir beden kalıyordu. Bizi biz yapan her şey gidiyordu.
Sayfa 32 - Pukka Yayınları
Haydi, daha hızlı, daha hızlı, buralara dair gözüm hiçbir şey görmemeli! İşte gökte bulutlar yığılmaya başladı, işte uzaklarda bir yıldız parlıyor, kararan ağaçlarıyla ve aydedesiyle orman hızla geçiyor altımdan; mavi sisler dağılıp çözülüyor aşağılarda ve ben sisler içinde bir telin tınlamasını duyuyorum...
‘Onun için yaptıklarımı unutmak istemiyorum’ demişti o gecenin sonuna doğru. Onun için yaptıklarımı unutmak istemiyorum... Bir dileği, unutmamanın yanı sıra, unutulmama dileğini de saklıyordu sanki bu cümle. O duygular, o zamanlarda ancak böyle dile getirilebilirdi. Bu anı zihninden hiçbir zaman silemeyecekti... İnsanlarını özverisiyle, tüm benliğiyle mutlu etmeye çalışmış, mutluluğu hep sevdiklerinin gözlerinde aramış bu kadını birdenbire kollarının arasına almıştı o anda...
