Hani insan bazen...
Bazen insanın içine bir hüzün düşer ya hani neden olduğunu, ne olduğunu bilmeden... Öyle yüreğinin orta yerine oturur. Geçmez. Ne geçirir diye düşünürsün, sonra düşüncelerinde boğulursun ya hani.
Hani bazen her yerden, herkesten, her şeyden kaçmak ister ya insan. Denizi, ormanı çok seviyordur ama onların dünyada olduğu gelince aklına soğur ya en sevdiklerinden... Sonra kaçamaz ya hani.
İnsanın iç savaşları olur ya bazen. Kazanan da sen değilsindir kaybeden de. Ama yara alan taraf hep sen olursun. Herkesin yardımına koşmak ister ya hani. Derdi olana derman olayım dersin, yaralarına merhem olayım, baş koyulacak bir omuz bir diz olayım. Olursun da. Sonra sıra kendine gelir ama herkesin derdine koşan sen değilmişsin gibi kalakalırsın. Demem o ki : hani insan kendine zehir olur ya bazen...
Olamaz insan bazen, olmaz, olamaz belki de oldurulmaz, oldurulamaz... Bunları düşününce der ki insan bir "hiç"im ben... Neyse çok uzattım Yunus Emre'nin bir sözüyle bitireyim cümlelerimi:
"Bir avuç toprak biraz da suyum ben
Neyimle övüneyim işte buyum ben"
“Dirilmek yeniden
Yerin uyanması gibi, kımıldaması gibi toprağın
Bulutları yarması gibi gün ışığının
Yağmurun ansızın boşanması
Binlerce kuşun bir anda parlaması havalanması
Erimesi gibi karların ve buzulların
Patlaması gibi dal uçlarında tomurcukların.
Dirilmek yeniden
Yüzyıl süren bir berzahtan geçmişiz gibi
Kandan kinden öfkeden
Üstümüze bir
Çözülmeyecek olan ne?
İnsan
Bir kaç damla su, bir avuç toprak!
Güz Mevsimi
@guz_mevsimi
·2ha
İnsan ne garib..
Bölüp parçalıyor
Ayırıp, kayırıyor
Dışarı dönüp
Birlik masalı anlatıyor..
İnsan ne garib..
Toplayıp birleştiriyor
Sarıp sarmalıyor
Evine dönüp
Ayrılık şiirleri yazıyor..
İnsan ne garib..
Sürekli oynuyor
Döne döne kendinden kaçıp
Yalanına sarılıyor...
Aşk ve ölüm arasında derin bı bağ var...hiç aşık olmamış biri için iddialı cümleler kuracağım belki fakat her gece ölümün kıyısında gezen biri için anlamlı cümleler...yada anlamlı susmalar, sonu gelmeyen üç noktalar....
Ruhsal boşluk dediğimiz şeyde tam bu noktada arafta kalmışlığa en güzel isim belkide.
İnsan kalbinde ki her türlü bağdan kurtulmak isterken
'Ben batıp gidenleri sevmem' diyen peygamberi anlamasına engel olan ne varsa yıkmak isterken, her seferinde yeni bir bağa tutunup ayakta kalıyor.
Sonra ölüm....bir avuç toprak..geride kalmışlığın sana hediye ettiği vazgeçişler,hiç bir şeyin sandığın kadar kıymetli olmadığını fark edişler...
Çok mu dağınık oldu fikirler, söylemler... bosverelim dağınık kalsın.
Hublar içre karışmanın ve "küllü men aleyha fan" hitabı arasında bir ömür safa ve merve arasında koşmak gibi bı hayat..
Ama aşk ve ölüm demiştik...anlamlı cümleler demiştik
Sır kalsın...kendime bile ayan oldukça elimden kayıyor.
Kâmile
@GulveKul
·7ay
"aşk için karnıma ve göğsüme
ölüm için yüreğime sürdüğüm eczâ uçtu birden
aşk ve ölüm bana yeniden
su ve ateş ve toprak
yeniden yorumlandı"
İsmet Özel