Burjuvazi, toplumsal sorumluluk duygusunu, hayırseverlik yaparak karşılardı. Yoksullardan karnı doyurulması gereken yabancı bir tür, acı bir kabile gibi söz ederlerdi. Bazen antrenin kapısı çalınır, hizmetçi içeri seslenirdi: "Yok bir şey, bir yoksul gelmiş!"..... ...Yoksullarla tatlı dille konuşmak uygun düşerdi; "Hadi al bakalım evlat!" gibisine, bir hastayla ya da zeka engellilerle konuşur gibi.
Birini sevmek gerekiyordu, ama duygularımız yüzünden çok acı çekmek istemiyorsak sevmenin yetmediğini, teslimiyetle sevmek gerektiğini o zaman nerden bilebilirdim…
Sayfa 138Kitabı okudu
Ben de hayatımın ve sorunlarımın muhasebesini ceplerimde taşıyabilmek isterdim.
Sayfa 71Kitabı okudu
Benim ülkem bu dünyada değil. (Hz.İsa'nın sözü)
Sayfa 28Kitabı okudu
Çocuklar çabuk yargılar; temyiz hakkı tanımaksızın.
Sayfa 19Kitabı okudu
Her yeni insan sınanmak anlamına geliyordu benim için; her bir tanışıklık yoruyordu, başaracak gücüm olmadığını hissettiğim görevler gibi.
Sayfa 376Kitabı okudu