Şairler kitaplarında bizim gibi sevenlere boş sayfalar bırakırlar. O boşluklara yazarız mesela birbirimizi. İnsanlardan uzak ne için geldiysek bu dünyaya, O'nun için yaşamak duasıyla bir ömür yazarız artık hayatın müsaade ettiği satır sayısı kadar. Allah’ım dünya için değil, senin için yaşayan bir kelime gönder de tamamlansın şu cümle.
Seni Allah için seviyorum...
Gücüm seni bulmaya yetmiyor. Seni bulma çabam hayatla ilgili planlar yapmama izin vermiyor. Sonra bir gün bir kitabın içinde gördüm seni... Orada durup kaldım. İçimin zillerine basıp kaçıyor mahallenin çocukları... Belki bir ömür açılmayacak gönül kapım kimseye...
Şimdilerdeyse daha fazla şey anlatıyor kitaplar bana. Kiminin üzerinde yazarının imzası, kiminin kabı yırtık, sayfaları dökülmüş, kimi çok kıymetli bir sanatçının kütüphanesinde okunup durmuş defalarca. Kiminin sayfalarının kenarlarında notlar var, ucu kıvrılmış, arka sayfasında ya bir telefon numarası, ya bir isim. Kiminin içinden birbirlerine âşık oldukları bakınca bile hissedilen bir çiftin fotoğrafı düşüyor. Fotoğraflar eskise de fotoğraftaki aşklar eskimiyor...
şûrîde
Farsça bir kelimedir. Yanık yanmış olan, tutuşmuş, perişan, karışık anlamlarına geldiği gibi tutkun, âşık, meftun için de kullanılır. ;)
Sayfa 62Kitabı okuyor
●İnsan psikolojisi sahiden de çok tuhaf.. En küçük bir zorluk karşısında isyan etmeye hazır hemen.
Sayfa 39 - Destek yayınları
Biz eyvallah diyelim de açacaksa Allah açsın o kapıyı, nasipse Allah açsın o gönülü bize. O soktu mu bizi bir kapıdan içeri, feryat yeri değil, cennet yeri eyler...
Sayfa 186Kitabı okudu
O gün dünyanın bütün sigaralarını öldüresim gelmişti
Saçlar aklandıkça, siyahların gidişi bize başka gidişleri hatırlatıyor.Eski gidenleri hatırlatıyor.Sevip de gidenleri , hiç sevmeden bırakıp gidenleri.Bir de bizim bırakıp , terk ettiğimiz edeplerimizi.
İlkokul 4'teyken öğretmenimden bir şey öğrenip evde babama sormuştum.Sıkça tembihlemisti öğretmenimiz , herkes eve gidince babasına sorsun
