Kitap çok güzeldi, aşırı güzeldi. İlk iki kitaptan daha da güzeldi, dersem hiç de yalan söylemem.
Bu kitap, Titan kardeşlerin en küçüğü olan İzzy ile yeni tanıştığımız Nick'in hikâyesi. İkinci kitap vasıtasıyla biliyorsunuz ki İzzy bir kaza geçiriyor ve kısmi olarak kör oluyor. Ameliyat olup yüzde doksan tekrar görme şansı varken korkuları sebebiyle içine kapanıp ameliyat olmuyor ve Titan kardeşlerin ikisi Lexi ile Syke, onu zorla bir eğitim kampına gönderirler ve böylece Nick ile tanışmış olurlar.
Tamamen İzzy ile empati yaparak Nick'e kızmadan duramadım. Ama sonrasında tam da İzzy gibi eridim. Kendine has didişmeleri, tutkuları ve anlaşmalarıyla çok güzellerdi. İkisininde geçmiş yaşamlarına dair korkuları, yalnızlıkları var ve tam da bu sebeple o kadar uyum içindeydiler ki...
Kitaptaki Aaron karakterine ayrıca bayıldım, kesinlikle böyle dost şart.
Bu kitapta kötü üvey kardeş Garth ile ilgili çok şey öğreniyoruz ve İzzy'nin ona dair yeni planları kesinlikle çok iyi! Bu da bizi bir sonraki kitaba hazırlıyor ve ben onu deli gibi merak ediyorum.
Normalde bu serinin sonları konusunda aşırı sıkıntılıyım ama bu kitapta onlar gibi hissetmedim. Tam tadında, güzel bir şekilde bitti. Öyle dan diye bitti, gibi hissetmedim ve yine söyleyeceğim: Çok güzellerdi!
