Bazen bize soruyorlar bu kadar şehit var nasıl yaşıyorsunuz.
Oturup düşünemiyoruz onun için. Oturup düşündüğümüzde, anlattığımızda yapamıyoruz yani. Yürümüyor yaşam o noktadan sonra. Kalp, beyin kaldırmıyor yani. Fark ettim ben şunu. Bazen eğitim alanlarına çekiyorlar bizi. Biraz daha böyle savaşın az olduğu alanlara çekiyorlar. Ben halen yazamıyorum mesela, şehit üzerine yazı yazamam. Arkadaşlar üzerine. O zaman fark ettim yani, nasıl kaldırmışım bunu. Yaşarken, içindeyken onu hissetmedim şimdi hissediyorum. Kaldıramıyorum da yani. Şimdi nasıl o zaman yaşadım. Şeyi fark ettim. Her gün yaşaman gerekiyor, ayakta kalman gerekiyor. Budur yani doğru olan. Diğer yüklerin hepsini hafifletiyorsun aslında bir çeşit. Nasıl yapıyorsun bilmiyorum, insani bir şey de değil aslında. Ya da nasıl yaptığımızı tam bilmiyorum. O beyin ve kalp dengesini nasıl kuruyoruz. Ama şunu fark ettim yani, ağırlığıyla yaşamıyoruz, sadece içinden geçiyoruz. Ağırlığını hissettiğin an yaşam durur aslında...