Yarı heyecanlı, yarı kederli bir hali vardı Nikola'nın. Birçok kez, birçok şeye âşık olmuştu: Annesinin saçlarına, babasının kütüphanesine, ağabeyinin şöhretine, gece uçuşlarına, dünyanın giderek genişlediği hissine. Şimdi ise bir kez daha âşık oldu; ama kara gözlü Karlovaç güzellerinden birine değil. Bu asil kahraman, her güzelde bir kusur bulurdu, halk şarkısının da dediği gibi. Nikola'nın elektriğe olan aşkı, diğer gençlik aşklarıyla kıyas dahi edilemezdi.
Sayfa 50 - ZeplinKitabı okuyor
Ben aşkı, büyüleyici bir parfümün notalarındaki çiçekleri keşfetme arzusuna benzetiyorum. Tepe notası, kalp notası ve dip nota; parfümün zamanla açılan kademeleridir. Kadın veya erkekte ilk dikkat çeken unsurlar olan gençlik, güzellik ve zenginlik, tepe notası gibidir. Sıkıldığı an duyulan ilk koku olması sebebiyle parfüm pazarlaması ve satışı açısından en çok önem verilen kademedir bu. Ne var ki en uçucu esanslardan oluştuğu için etkisi ancak birkaç dakika sürer. Bu nedenle parfüm alırken ilk duyulan kokuya göre yorum yapmamak, kendimize eş seçerken de sırf görüntünün yarattığı hislerle karar almamak gerekir. Biraz sabredip kalp notasındaki kokuların açığa çıkmasını beklemek daha doğru olacaktır. Çünkü parfümün karakteri, onu farklı ve beğenilir kılan bölüm bu katmanın içindedir. Tıpkı erdemli davranışların ancak güzel bir karakterle ortaya çıkması gibi. Dip notaya gelecek olursak, parfümün kalıcılığı ve başarısı, kokuya derinlik ve zenginlik katan bu kademenin ifadesidir. Derinlikli insanlara baktığımızda hepsi birtakım zorluklarla mücadele etmiş, büyük acılar ve kayıplar yaşayarak dibe vurmuş ve hüzünle yoğrulduğu o dipten vicdan ve merhametle çıkmayı başarmış, bilgelikte kendi zirvesini yakalamış kişiler. İşte en son duyulan bu kokuyu da insanın derinlerinde gizli acılarına, korkularına, pişmanlıklarına, hayal kırıklıklarına, kızgınlıklarına ve kırgınlıklarına benzetiyorum."
ᴢᴀᴍᴀɴıɴ ʏᴀɴᴋısı • sᴇʀᴅᴀʀ ᴄ̧ᴀᴛᴀᴋ #kitapyorumu
“sevdiğim herkes gittiyse ben neden buradayım?”
uzun zamandır okuduğum en iyi kitaplardan birinin yorumuyla geldim bugün.
başkarakterimiz, eser’in ilk gençlik yıllarından başlayarak hayatına konuk oluyoruz. ilk aşkı müzeyyen sayesinde nasıl yaşıtlarından farklılaşıp okumaya ve kitaplara yöneliyor, bu okumalarının akabinde yazmaya devam ediyor…
ilk aşkı müzeyyen’den sonra zeynep ile diyar diyar geziyor. bizde bu gezintide eser’e eşlik ediyoruz. fakat bu gezintinin sonunda annesi hastalandığı için tekrar memleketine dönüyor eser ve biz çok çarpıcı bir gerçekle burun buruna geliyoruz.
sizce bu gerçek nedir?
eser kendiyle ilgili neyi öğreniyor?
evlenmek üzere olduğu zeynep bir anda neden ve nasıl ortadan kayboluyor?
daha bir çok soruyla bizi şok eden müthiş bir finaldi. ben okurken sonunu asla bu şekilde tahmin etmemiştim. hem üzüldüm hem de gerçekten inanamadım.
yazarın kalemi oldukça akıcı ve sizi tek bir satır bile sıkmadan içine alıyor. cümlelerin arasında eser’in dünyasında kayboluyorsunuz. ben başlarda anı tarzında bir kitap olacak gibi düşünmüştüm fakat harika kurgulanmış bir hikayeydi. betimlemeler, kendimize yöneltebileceğimiz anlamlı sorular, şimdiye kadar gözümüzden kaçan kıymetini bilemediğimiz anılarımız… güzel bir sorgulama serüveni oldu benim için.
bu kitabı okumayan çok şey kaçırır. muhakkak okuyunuz. 
bir kare mavi 
Zamanın Yankısı 
Serdar Çatak
Para Hırsı Yüzünden Yok Olan Hayatlar
Bugün 
Honore de Balzac'ın kısa; ama çok anlamlı bir hikâyesinden bahsetmek istiyorum: 
Efendi Cornelius. Honore de Balzac bu öyküsünde 19. yüzyıl insanını eleştiriyor. İnsanlık Komedyası eserinin felsefi inceleme bölümünde yer alan bu öyküde insan olmanın acıklı hikâyesi ele alınıyor. Kral’ın haznedarı olan Efendi Cornelius’un kendinden çok değer verdiği hazinesinin çalınması
Bir anda içinde çok faza şey ölmüştü. Henüz daha doğmamış olan, ama içinde ışığa hasret bir çocuk gibi yaşamayı isteyen parlak, neşeli bir gülüş. Ve çokça gençlik, özlemle bekleyen, geleceğe güvenen ve kapalı her kapı ardında mutluluk ve ışık olduğunu sezen ve bu kapıları kendi isteği üzerine açılacağına inanan bir gençlik..
Sayfa 58 - İlgi Kültür Sanat YayınlarıKitabı okudu
Martin Eden’ın zihninin parçası olmak..
Öncelikle benim gibi kitabı okumadan önce inceleme okumayı sevenler için belirteyim bol spoilerlı bir yazı oldu.
Denizde başlayan ve yine orada sonlanan bir hikaye 
Martin Eden’ınki. Swinburne şiirleriyle edebi dünyanın kapılarını aralamıştı ve onun “Ölü adam hiçbir zaman dirilmez!” dizesiyle nihayete erdi.
Arada yaşananlarsa, temel düzeyde okuma
Ah, o onca dramanın ortasında yeşererek yaşamı mümkün kılan iyimserlik!
Annem günlüğüne lisenin son yılında başlamış ve üniversite öğrencisiyken de birkaç yıl tutmaya devam etmiş. Kırkların sonu, ellilerin başı. (…)Ama bu defterde ona dair hiçbir şey yok. En sıradanından bir genç kız günlüğü: Birilerine âşık olası, heyecanla kalbine kulak veresi mi var, yoksa gelip çattı mı o an, bu mu o duygu, gerçek mi tüm bunlar? Ve bir dolu mutluluk. Okuduğu kitapların, arkadaşlarının, pencerenin ardındaki güneşin, yağmurun verdiği mutluluk. Üzerinden, hayatın istediğinden fazlasını vereceğine dair fikirsiz gençlik özgüveninin buram buram yükseldiği satırlar.
Tüm bir ülkeyi zincire vuran korkunun izi bile yok. Sanki ihbarlar, kamplar, tutuklamalar, kuyruklar, fakirlik; hiçbiri yaşanmamış.
O zamanlar okuyup bu kör, nerede yaşadığının farkında olmayan kıza hayret etmiştim.
Bu kız çocuğu hapishane olarak dizayn edilmiş bir ülkede, bir zifirî karanlığın içine doğmuştu. Buna rağmen hayatı kendisine sunulan bir lütuf; aşkın vücuda gelmesinin, aşkı tatmanın, dünyayla mutluluğunu paylaşmanın yolu olarak görmüştü.
Arkadan Düğmeli PaltoKitabı okudu
