#Dokunur Mu Bilemem#
Ağır bir depresyonu yaşıyorum. Battıkça en dibe batıyorum, gömüldükçe çok daha derine gömülüyorum. Bu uzun süreç çok fazla sancılı ve de ağır geçiyor. 23 yaşındayım, 7 yaşından beri hayat mücadelesi veriyorum. Çok ağır bir hastalığın pençesinde gibiyim ve biliyorum zamanım azalıyor. Bir hayalim yok ama yarına dair, geleceğe dair. Umut desen ondan
Hayal kurarken bile canımı sıkabilirim. Mutlu sonla biten hayalim olmadı hiç. Bu dünyada herkesin bir yükü var. Benimki de hayallerim.
Vazgeçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Çünkü seni özlemeye artık tahammülüm yok. Üstelik bir gün her şeyin düzeleceğine olan inancımı da yitirdim. Ne küçücük bir ihtimal kaldı sana dair, ne de azıcık da olsa bir hayalim. Ben yalnızca seni değil, umudumu da kaybettim... Az önce sesini duymak istedim. Cesaretimi toplayıp numaranı çevirdim. Ama arama tuşuna basmaya gitmedi elim. Yalnızca 'Alo' demen bile yeterliydi, iyi olduğunu bilmek istedim sadece. Hâlâ oralarda bir yerlerde nefes aldığını bilmek iyi gelecekti.
Olmadı... Arayamadım... Sesini bile duyamadığım birini sevmek her geçen gün biraz daha yormaya başladı beni. Bu yüzden bir kere duyup bir daha özlemektense, hiç aramayıp böylece unutmayı seçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
İsterdim ki şuan seni bu kadar anmışken, kulakların çınlasın ve hatırla beni. Ara... Seni içimde tam öldürmek üzereyken suç üstü yap bana. Yalandan da olsa hâlimi, hatrımı sor. İstersen sus, hiç konuşma. Ama orada bir yerlederde olduğunu, arada da olsa aklına geldiğimi belli et. En çok şuan ihtiyacım var sana. En çok şuan sarılmanı istiyorum. Sevme beni inan bana bunun da hiç bir önemi yok ama bir zamanlar hiç sevmemişsin gibi davranman üzüyor beni. Buna tahammül edemiyorum. Çünkü bunu hiç hak etmedim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Mutlu sonla biten hayalim olmadı hiç. Bu dünyada herkesin bir yükü var. Benimki de hayallerim.
Sayfa 20 - Küsurat YayınlarıKitabı okudu