İnsan ömrü sadece kendi dertleri için bile yeteri kadar sıkışık bir programa sahip, yanına bir de başkasınınkileri eklemenin uzun vadede çılgınca olduğunu düşünüyorum.
Barış ikan edildi nihayet
Her şey eski halini aldı
Ne olduysa cephede ölene oldu
Bir sabah aldılar evinden
Güneşli bir gün vardı dışarıda
Ağaçlar da henüz çiçeklenmişti
Ne kadar durgundu Allah'ım deniz
Ve bir daha dönmedi geri
İşte bütün hikâye
Annesi ağlıyor şimdi!
Sayfa 183 - Barış, Muzaffer Tayyip UsluKitabı okuyor
"Bilmezler, kızmıyorum, bunu onlardan anlıyorum biraz
Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan
Ya da bir başkaca şey: Ben kendimi ayırıyorum
O yapayalnız olmaktaki kendimi
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Sanki ben upuzun bir hikaye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum."
Bir roman vakası içinde mi yaşıyoruz yoksa hayatımızı hikâye şekline mi koyduk, bilmiyorum.
Sayfa 182 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
"Ancak hayat dediğin nedir ki?
Anlaşılmaz bir sır."
Sayfa 12Kitabı okuyor
…insan vücudu tatile giderken ne bulursan tıkıştırdığın bir bavul gibi. Bir kere açtıysan bir daha katiyen aynı şeyleri içine sığdıramıyorsun.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Demek böyle oluyormuş. Ayrılık tam da buymuş, artık anlatacak bir şeyinin kalmaması.
Sayfa 47 - İletişimKitabı okudu
Bir yerlerde onu bekleyen bir erkek mutlaka olmalıydı. Dünya bu kadar ıssız olamazdı.
Sayfa 151Kitabı okuyor
