Bir mahkeme salonundayken 
Franz Kafka’yı; bir savaş haberi izlerken 
Lev Tolstoy’u; tarlaların yanından geçerken 
Orhan Kemal’i; İstanbul sokaklarında kaybolurken 
Orhan Pamuk’u hatırlamak edebiyatın hayatla ne kadar iç içe olduğunu ispatlıyor.
Sadece tiksiniyordum: insandan, tabiattan, eşyadan! (Okumadan ölmeyin)
"Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında."
Gururla söyleyebilirim: "Bu dünyadan bir 
Ahmet Hamdi Tanpınar geçti ve ben onu okuma şerefine nail oldum." Bazı yazarlar vardır, geç tanırsın. Bazıları da vardır ki, geç tanımanın daha kötüsü: yanlış tanımak...
Geçtiğimiz yıllarda çok sevdiğim,
