Xoşbəxt olmağın sirri nədədir?
İş insanın cövhəridir. İndi deyəcəksiz ki, bunu bilirdik. Amma ürəyimdən belə başlamaq gəldi. Kim nə deyir, desin, iş, doğrudan da, insanın cövhəridir.
Məncə, insanın xoşbəxt olmağı üçün birinci səbəb onun işini sevməyidir. Əgər işini sevirsənsə, deməli, xoşbəxtsən. Dünyada heç bir böyük iş ehtirassız görülə bilməz. Gördüyün işə inanmasan,
İnsanın bu dünyadaki besini hayrettir. Hayretinden olmuş bir insan giderek kurur. Yeni doğmuş bir bebeğin fal taşı gibi açılmış gözlerine bakın, sonra da gidin dedenizin düşmüş göz kapaklarından yarısı görünen gözlerindeki renginden azalmış mat kanıksamayı görün. Ne dediğimi anlarsınız; şaşıran yaşar, şaşırmayan ölür.
Sayfa 17Kitabı okudu
DÖNÜŞÜM | FRANZ KAFKA
Belirtmeden edemeyeceğim ki çok sevgili 
Franz Kafka ’ya içten içe o kadar üzüldüm ve babasına, ailesine o kadar kin duydum ki, bunu cümlelerle anlatmam dahi mümkün değil kitap içeriğine gelecek olursak bu nadide eser her ne kadar küçük bir öykücük gibi gözükse de aslında aile bağlarının temelini, aile denen kurumun çocuk, birey üzerindeki yıkıcı ve acı bağlarını tam anlamıyla enine boyuna inceleyip eline alan büyükcük bir eser. Toplum çatışmasını da bir o kadar ele alan eserde verilmek istenen ikinci mesaj ise “kendimizden olmayan, kendimiz gibi olmayanı dışlayan toplum-sürü” psikolojisi. Aslına bakarsak 1915 gibi bir yılda bu eseri sevgili KAFKA’nın nasıl derin duygularla oluşturduğu ve ona bu cümleleri yazdıracak ne gibi şeyler yaşadığını duyumsamaya çalıştım hep, yani ona bunları ne yazdırmıştı? Nasıl bir şey ona bunları tasvir ettirmişti? Okurken hep “bir gün bende bir böceğe dönüşebilirim yada gördüğüm böcekler acaba ortadan kaybolan toplum tarafından dışlanan insanlar mı?” diyerek okudum, benim hayallerimde bunları canlandırabilen bir eserdi, şunun da altını çizmeliyim ki eser bir insanın bir böceğe dönüşmesinden çok daha fazlası insanın parmaklıklarıydı aslında..
Son olarak çok sevgili 
Ahmet Cemal ‘e böylesine güzel bir eseri Türk Edebiyatına Türkçe’ye bu denli muazzam ve kusursuz uyarlayan Ahmet Cemal’i saygı, sevgi, minnet ve şükran ile anıyorum, önsözünde gençlere hitap edişi yine beni kendine hayran bırakmaya yetti, sonsözü de bir o kadar profesyonel bir yorumdu.
*Sonra başı, elinde olmaksızın tamamen önüne düştü ve zayıf soluğu, burun deliklerinden son kez çıktı.
