Adalılar ki, bir açıkhava sözlüğüdür her ada, tuzlu bir alfabe saklarlar dillerinde
özlerler ama, 'çok' değil,
severler ama, 'aşk' değil
çok olunca azalır aşk, belki de,
ve taş dilinde ruhun taşı, ametist
bir Japon şiiri gibi dövülürmüş gövdeye.
Hintliler der ki, dövmeni açma sevmediklerine,
yaralarını gösterdiğini sanırlar ve sevinirler!