hiç düşündün mü
ne kadar cahiliyiz birbirimizin?
peki,
kim kurtaracak beni var olmaktan?
yaşıyor muyum,
yoksa yaşar gibi mi yapıyorum?
ben bu kadar değilim
kışlada ölü bir zaman
bir güzel at durdukça gider
gittikçe döner bir bir güzel at durdukça
askerim, benim ağzım kuşlardan.
güneşi sormuyorum lekelenmiş dallardan
dalları sormuyorum dallardan daha iyi
yüzümü istiyorum bir suvari alayından
ne yapsam istiyorum, ama istiyorum
bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
bir kişi bile değilim yalnızlıktan
gözlerim ormanlara asılı
ağaçlar, kırlar ve şehirler geçiyor kaputumdan
o kadar geçiyorlar ki, sadece duruyorum
bir an bir yerde ölümü tanımazlığımdan.
ben bu kadar değilim
kışlada ölü bir zaman.
edip c.
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
"Bir kişi bile değilim yalnızlıktan."
Edip Cansever'in bu dize.
Bu da İlhan Berk'ten:
"Adam ne kadar yalnızdı ki
Boyuna kahveler ısmarladı durdu."
Yalnız kalamamakla yalnızlık çekmek çelişik bir durum değil. Her an kalabalığın içindeyim, ama, 'Allahın kırında yapayalnız bir ahlat ağacı gibiyim.
Sayfa 316Kitabı okudu
"Ben Bu Kadar Değilim" Şiirinden
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan
Gözlerim ormanlara asılı
Ağaçlar, kırlar ve şehirler geçiyor kaputumdan
O kadar geçiyorlar ki, sadece duruyorum
Bir an bir yerde ölümü tanımazlığımdan.
Edip Cansever
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan
Gözlerim ormanlara asılı
Ağaçlar, kırlar ve şehirler geçiyor kaputumdan
O kadar geçiyorlar ki, sadece duruyorum
Bir an bir yerde ölümü tanımazlığımdan.
Edip Cansever