Kitabı çok beğendim. Okuması zordur diye düşünerek ertelemiştim, ama dili sade ve olaylar gayet akıcı olduğu için hemen bitti. Hepsinin gerçek olmasını diledim. Tarihte İsmaililer böyle var olmalı diye düşledim. Sır sözcüğü pek çok öğretide karşıma çıkıyor. Kitabın bir yerinde herkesin gözü önünde olsa da herkesin anlayamayacağı bir fikir olduğu söyleniyor. Ne kadar doğru, hayatın içindeyiz ve anlamlandiramiyoruz. Sır, gözümüzün önünde ama hala kavrayamiyoruz. Halk, savaşçı , yönetici ve liderler için kademe kademe öğretiler var. İtaat ederek hayatımızı geçiriyoruz. Hayyam ve H.Sabbah gibi özü fark edemiyoruz. İbni Tahir, kişiliğinde olan şüpheciliğine fırsat verildiğinde diyar diyar gezmeye, hakikati deneyimlemeye gitti. Hayyam, zevk ve sefayla dünyanın tadını çıkardı. Hasan ise zekasıyla bir düzen kurdu. Hepsi 'gerçek' ile başka şeyler yaptı. O iyi bu kötü diyemem, hedefleri hayalleri başka başka insanlar güzel bir hikaye kurgusunda buluşmuşlar. Kitabın sonundaki öğretiyi kitaplaştıması ve her gruba ihtiyacı olan bilgiyi yazması da her devletin ve her dini grubun yapageldiği bir adet. Din adamları ve tarihçiler bunu yaptılar, yüzlerce inanç ve yüzlerce devlet gerçeği taraftarlarına kendi süzgeçlerinden geçirerek söyledi şimdiye kadar. Bundan sonra da aynı şeyi yapmaya devam edecekler. Sadece en tepedekiler bilecek: "Hiçbir şey gerçek değil, herşey mübah!"
