Orhan Kemal, (o zamanki adıyla Raşit Kemali) Nazım Hikmet’le Üç Buçuk Yıl (1940-1943) yattığı Bursa Cezaevinden ondan önce çıktığında, Nazım Hikmet’e bir şiir yazar. Bu şiiri okuyan Nazım Hikmet oturup ağlar;
Sen
“Promete’nin çığlıklarını
kabakıyım gibi tütün piposuna dolduran” adam,
sen benim mavi gözlü arkadaşım,
kabil değil unutamam seni.
26 Eylül 1943
seni yapayalnız bırakıp hapishanede
bir üçüncü mevki kompartımanda pupa yelken
koşacağım memlekete.
Orhan Kemal cezaevinden çıkarken Nazım Hikmet Kemal Tahir’e yazdığı mektupların birinde şöyle yazar; “Raşit çıkıyor. Elbette seviniyorum, hem de çok. Fakat içime ayrılığın hüznü düştü. Ondan bir insan, bir arkadaş, bir meslektaş olarak hiçbir şikâyetim olmadı. Ona ne kadar alıştığımı ve ne kadar onu sevdiğimi şimdi daha kuvvetle anlıyorum.”
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
"Mevsimsizdir şiirler...
Tıpkı aşk gibi, Ne zaman insanın yüreğine düşeceği belli olmaz."
Serpil Özkan~ Bir Mavi Düştü Şiir
Bir Mavi Düştü Şiir
"Mevsimsizdir şiirler...Tıpkı aşk gibi,Ne zaman insanın yüreğine düşeceği belli olmaz."