Tevekkül, boyuneğerlik , mazlumluk, alçakgönüllülük, adına ne varsa bunların hepsinin üzerinde bir şey olma, soyut bir en “mükemmel” olma düşüncesi, ya boş gururun, kibirin, ya da kıt akıllığın ve zihni perişanlığın ürünüdür ve iki durumda da sonu ikiyüzlülük, yalancı sofuluk ve dönekliktir.
77. Mektup
Yoksa sen hep gitmekte olduğun yere hiç varmayacağını mı sanıyordun? Sonu olmayan bir yol yoktur!
Sayfa 278 - JaguarKitabı okuyor
—Mektup alır, efkarlanırım;
Rakı içer, efkarlanırım;
Yola çıkar, efkarlanırım;
Ne olacak bunun sonu, bilmem.
“Kazım’ım” türküsünü söylerler,
Üsküdar’da;
Efkarlanırım.
Sayfa 13 - MetisKitabı okudu
Her yolculuğun bir sonu vardır. Bu son bazen, bir akarsuyun çöllerde kayboluşu gibidir. Hatirada nam ve nişan bırakmayan bir unutulustur.
Yalnız bir opera
YALNIZ BİR OPERA
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim
Geri gelen mektup ):
Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...
Sayfa 58Kitabı okudu
