1451
Cisme bir âyet söylemiş, yâni “Kün” «Ol» emrini vermiş, o cisim kâbil-i rûh olmuştur. Keza güneşe bir emir vermiş, o da parlayıcı ve parlatıcı sıfatını kazanmıştır.
1452
Tekrar güneşin kulağına korkunç bir nükte söyler, yâni “tutul” emrini verir. Güneşin yüzünde yüzlerce küsûf vâki olur.