“Yani... beni rahat bir kız sanmayın. Sizinle çok güzel sohbet ettik. Ben... şu benimle ilgili sözlerinizden biraz ürksem de... hoşlandığımı gizleyecek değilim. Moralimi biraz olsun yerine getirdiniz. Belki de sırf bunun için öyle konuştunuz.”
“Kendini gerçekten çirkin mi görüyorsun?”
“Çirkin olmadığımı biliyorum. Ama ne annem ne de ablam kadar güzelim...”
Genç adam gülümsedi. “Bu hangi kişinin gözüyle baktığınla alakalı bir şey...” dedi duru bir tonla.
İçiçe geçen yaşamlar vardır.
El-örgüleri gibi.
Bu örülen giysi sizin sırtınızda da olabilir, karşınızdaki bir insanın sırtında da.
Renk renk motifler. Ya da düz.
Hangi motif nerde başlıyor, nerde bitiyor çıkaramadığınız.
Ama bir yerinden çekip koparmaya bakın.
Örgü sökülür, eğer sararsanız adına ÇİLE denilen bir yumağı oluşturur.
ŞİİR KERE ŞİİR HEP ACI EDER
Acılar yeniden filiz verdi\yeniden yağmur yağdı toprağa
annem yeniden dirildi\ gördüm
yeniden kurum tutmuş toprakla sıvadım yüzümü
benim için budur
bahar budur ve söz burada kesilmezse
bileklerimden akar kelimeler
belki beni biraz daha\ biraz daha ve biraz daha uyutur
budur işte anlayamadığım
çünkü kelimeler nasıl
Kapı kapandı ve başka dünyaların başka insanları ile yeni bir hayat mücadelesine başladık. Doktorlar elbette ellerinden geleni yapacaktı ama benim tek isteğim ço-cuklarımla biraz daha beraber olmak ve onların yanında veda etmekti hayata.
Sayfa 37Kitabı okudu
