“Bu saatler hakkında pek fazla fikrim yoktu ama enerjisini onu takan kişiden aldığını öğrenince çok etkilendim. Düşünsene, yalnızca sen onu hareket ettirdiğin sürece çalışıyor. Her şey duruyor hareket olmayınca. Yani sen yoksan zaman da yok oluyor. Bence bu çok etkileyici.”
“İnsanlar kaldırımlara sığmayarak yol kenarlarına taşıyor, birbirleriyle en ufak bir iletişimleri olmadan, yan yana, bazen neredeyse omuz omuza, anlaşılmaz bir ahenkle hareket ediyorlardı. Hiçbirinin yüzünde belirgin bir ifade yoktu. Dümdüz, sanki gözlerinin önünde yollarını bulmalarını sağlayan görünmez bir çizgi varmış gibi ileriyi takip eden bakışları, dik ve kararlı vücutları, boyalı ve bakımlı saçları, şık elbiseleri içinde tüm varlıklarıyla orada olmalarına rağmen tıpkı benim gibi tuhaf bir yokluk hali içinde, kurulmuş birer oyuncak bebek gibi ilerliyorlardı. Bu durumun daha önce dikkatimi çekmemiş olmasına şaşırmıştım. Benim gibilerdi ve aslında ben de sadece üç gün öncesine kadar onlar gibiydim. Benim yüzümdeki ifade de böyle donuk muydu peki? Birbirlerini görmüyor gibilerdi. Herkes, diğerleri yokmuş gibi davranıyordu. Ben de böyle miydim? Demek o zaman da kimse beni fark etmiyordu. Tıpkı benim de onları fark etmediğim gibi.”
“Aslında, sorun şuydu. Yani, buna gerçek bir sorun denilebilirse... Ona verebileceğim kadarını zaten sunuyordum ama Suzi hep daha fazlasını almayı bekliyordu.”
nasıl oldu bilmiyorum
bir sabah uyandığımda evde yoktum
Sayfa 74Kitabı okudu
Kendimi hem var olan her şeye hükmedecek kadar güçlü bir hükümdar, hem de tüm dünyanın hükmettiği bir soytarı gibi hissediyordum.
Nasıl oldu bilmiyorum
bir sabah uyandığımda evde yoktum
Ben aslında yokum, öyle mi? Yok olmadan önce de hiç var olmadım?
Sayfa 87Kitabı okudu
Ölmek için doğuyor, orada geçen yıllar boyunca bunu unutmaya çalışarak yaşıyordu herkes.
Sayfa 82Kitabı okudu
Yeterince acı çekmemiş miydim?
Sayfa 82Kitabı okudu
Düşünce öldürülebilir miydi?
Sayfa 81Kitabı okudu