Bazen geçmişi / unutmak gerek
Sanki hiç / yaşamamış gibi/ kulağına okunan şiirleri/ yazılan güzel sözleri/
Seviyorum diye inandırılan sevgileri/ seni asla bırakmam / diyen dilleri ileride güzel sevdalara plan yapılan günleri /unutmak gerek
...Hiç bir açıklama /gereği göstermeden seni
Kendi isteği/ doğrultusunda sessizce bırakıp giden o insanı / .......
Unutmak gerek
Düne kadar yalnızken/ bundan böyle de yalnızlığa alışman gerek diyerek / gönlüne vuracağın kilidin anahtarını / nereye koyduğunu
Unutmak gerek...
Ve bir daha asla/ bana söylenen seni seviyorum kelimesine/ inanmamam gerek çünku seven / sevdiğiyle yaşar aşkı
Hoşçakal mutluluğum / öldüğümde yüreğine göm beni /yüreğine
Farkında Olmalı İnsan...
Kendisinin, Hayatın, Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı
Farkı Fark Etmeli, Fark Ettiğini De Fark Ettirmemeli Bazen...
Bir Damlacık Sudan Nasıl Yaratıldığını
FARK ETMELİ.
Anne Karnına Sığarken, Dünyaya Neden Sığmadığını Ve En Sonunda Bir Metre
Karelik Yere Nasıl Sığmak Zorunda Kalacağını
FARK ETMELİ.
Şu Çok Geniş
Hasbahçesinde ömrün yakın olmaz bana gül
Bîzârım ümidime kurulan her tuzaktan
Tutuştu o lâcivert hayâle düşen kâkûl
Bakanlar baktı sana; ben uzaktan uzaktan
Yandı birden korkuyla gözlerine uçan kuş
Bulutlar aynalara seni sordu ıraktan
Deniz sanki isyankâr bir rüyada boğulmuş
Nehirlar aktı sana; ben uzaktan uzaktan
Peşimde her âşığın
Farkı fark etmeli, fark ettiğini de fark ettirmemeli bazen...
Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını fark etmeli.
Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metre karelik yere nasıl sığmak zorunda kalacağını fark etmeli.
Şu çok geniş görünen dünyanın, ahirete nispetle anne karnı gibi olduğunu fark etmeli.
Henüz bebekken
Gün Batımı
Yüksekten korkardım çoğu zaman. Şimdi hissetmiyorum ayaklarım binanın kenarında sallanırken. Yıldızlar gözlerimi alıyorlar. Hep mi böyle parlaktılar? Gecenin kara manzarasını yıldızlar aydınlatmaya çalışıyorlar. Daha birkaç saat önce binanın içindeydim. Ne zaman çıktım tepesine?
Kulağıma sesler geliyordu. Uzanıyordum soğuk bir