www.sukhabilge.com
Küçük küçük başlıklar altında hayatımıza anlam katacak, düşündürücü, eğitici cümlelere yer veren bu minik kitabın okuması oldukça zevkliydi. Özellikle yolculuklarda açıp bir cümle okuyup, yola bakarak saatlerce üzerine düşünebilirsiniz. Ermiş'ten geride bıraktığı halkına hitaben adanmış o cümlelerden beğendiklerimi konu başlıklarıyla
oncelikle JDKSHFKSHFKSJKFSKHDKSXHİSHDİSHDJSHXJ bu konu kesin yatmadan once geldi yazarin aklina bakin suraya yaziyorum.
ayrica ben konu cok komik diye baslamistim bu yuzden asil konu baslayana kadar illallah getirdim. ana karakterin ne kadar people pleaser oldugunu okuyoruz cunku bilmem kac sayfa boyunca. ben sıkıldım bunlari okumaktan. her yerde
O kadar harikaydı ki iki günde bitirdim! Bu kitabın sizde yarattığı hissi anlatamam çünkü anlatmak için gerekli olan kelimeleri bırakın Liste'yi, şu anki dilde bile bulamıyorum
O yüzden anlatılmaz okunur diyerek, ben kitabı anlatmaya geçiyorum
Öncelikle kitabın arkasındaki kitabı anlatması gereken kısım biraz hatalı olduğu ve yetersiz olduğu için aslında kitap hakkında hiçbir şey bilmeden kitaba başladım. Herkes kitabın sadece güzel olduğunu söylüyor, ama neyi anlattığını söylemiyordu. Bu yüzden ben bu konuda biraz yardımcı olarak, kitabın ne anlattığını anşatayım özellikle okumayı düşünenler için...
12 yaşında bir kız olan Letta, kendini bildi bileli Ark'ın kelime ustası Benjaminle beraberdir. Ark, Dünya'nın sonunu getirecek olan büyük "Erime" yi önceden fark edip, aslında kıyamete aşırı benzeyen bu olaydan korunmak amacıyla John Noa'nın kurduğu bir şehirdir. Dünyada sadece Ark kalmış, öbür herkes ölmüştür. Noa, eskiden insanların boş şeylerle uğraştığı için bu felaketi yaşadığını düşünen bir adamdır. Ona göre, insanlar, eper hayvanlar gibi, sadece hayatta kalmayı, o anı düşünseydi, hep daha, hep daha istemeseydi, müzik, resim gibi şeylerle uğraşmasaydı, bunlar başlarına hiç gelmeyecekti! Baksanıza, bir geyik hiç daha güzel şarkı söylemeyi düşünür mü? Ya da bir bozkurt daha kliteli kıyafet üretmeyi? Ama Noa'nın anlamadığı bir şey vardı: Zaten biz insanları hayvanlardan ayıran özellik de buydu, eğer biz böyle şeyleri düşünemiyor, düşünmüyor olsaydık, zaten hayvan olurduk...
Tüy Kadar Hafif
"Serçelerin inanılmaz yaşamı"
164 syf.
"İyilik yapın, mutlu olun ve bırakın serçeler ıslık çalsın."
Kitabı bitirdim ve evet yaklaşık onbeş gün geçmiş olmasına rağmen etkisinden artık çıkmam mümkün olmayan bir eserin tüy kadar hafifliği ile geldim.
Pencereden kafamızı şöyle uzattığımız da yada balkona çıktığımız
Meşrutiyet Dönemi'nde Sanatla Uğraşan Bir Kadının Zorlu Hikâyesi
Benim incelemem biraz uzun olacak. Ama okurken hem o dönemi hem de dönemin kitaba yansımalarını anlatacağım. Yani Udi romanını dramaturji yaparak anlatmaya çalışacağım. Dramaturji ile bir eseri ele almak çok uzun bir süreç. Ama burada makale ya da tez yazmadığımız için önemli noktaları ve kitabın alt metninde ne anlatmak istediğini kısa da olsa
Kitaptan favori bir alıntı:
"Birbirinizin fincanını doldurun ama aynı fincandan içmeyin.
Birbirinize ekmeğinizi verin ama aynı somundan yemeyin.
Birlikte şarkı söyleyin, dans edin ve neşeli olun, ancak her biriniz yalnız olsun,
Lavtanın telleri yalnız olsa da aynı müzikle titriyorlar."
Dini görüşleriniz ister eksik ister güçlü olsun,
