Gittikçe kendi içine, daha doğrusu kendisinin dehşet verici bir temsilinin içine kapanıyor gibiydi. İnsan günün birinde, diye farkına vardım -ki bu sırada Winkler'den çok kendimi düşünüyordum- yürüyüş yaparken ormana ya da nehir kenarına ya da bir şehrin sıcak ve nabzı atan gövdesine ya da genel olarak insanlığa gidip dönmek yerine, ormana ve nehir kenarına ve şehre ve genel olarak insanlığa giderken aslında karanlığa ve sadece karanlığa doğru yürüyorsa, kaybolmuş demektir.
PdfKitabı okudu
Ümmî Sinan, salt sanatla bakana bir ütopya, belki distopya gibi duran bir şiir koymuştu divanına: ''Seyrimde bir şehre vardım.'' Keşfi açılmayanın çıktığı yoldu bu. Miraç'tan ilhamla, Hicret'ten ilhamla. Gül dediği o Nur'du, levlâke sırrına mazhar olan, şehir Medine'ydi, gülü gül ile tartanlar Peygamber ahlaklılardı. Çarşıları pazar ola.
Sayfa 71
Anlamı tozla örtülü bir sözcüktür
Hayat burada
Sayfa 61
Körpe bir bahar öper yorgun kalbimi
Kalbim cinnetle cenneti halhamur eder ey canım
Sayfa 50
Aldım biletimi sana gidecektim
Kanadı kırıldı düşlerimin kaldım
Sayfa 33