Çocuktum
Şerefti itibardı bütün kapıları açan anahtar
Büyüdüm
Hiçbir güç tanımadım para kadar
Çocuktum
Saçlarından yakaladım ümitleri
Büyüdüm
Ezberledim bütün ihanetleri
Çocuktum
Yaşam bir yağmur gibi düşerdi avuçlarıma
Büyüdüm
Şimdi hep çocukluğum geliyor aklıma
Sakın
Sen büyüme çocuk!
Sayfa 27 - KORA YAYINKitabı okudu
Ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr bağışlar seni;
Simsiyah gecelerde budanırken ah ömrüm,
Dönüp sırtını giderken kimler karşılar seni?
Sen olmayınca sesin de yoktu, gözlerin de;
Bu yüzden odama resmini yaptım,
Ve söküp kalbimi yanına astım.
Sensiz geçen yılları da ben buruşturdum.
Kalbim hasretinde asılı kaldı,
Yetim kalmış anıları ben tokuşturdum…
Kanmadım aynalara sana kandığım kadar
İçimde bir boşluk sana yandığım kadar...
Yılmaz Odabaşı
Saranın Hikayesi (Sara ve Kral Horkanos)
❝
Aşağıda İÖ 50 veya İS 50 yıllarına ait Ölüdeniz yakınında Kumran
mağaralarında bulunan yazma eserden Sara'nın hikâyesi:
Onun yüzüne bakınca o ne kadar güzel, başındaki saçlar ne ince, gözleri ne
kadar güzel, burnu ne hoş. Bütün ışıltılar onun yüzünde, göğsü nasıl güzel!
Beyazlığı ne sevimli. Kollarının görünüşü ne biçimli. Elleri ne kadar
Victor Hugo
Sen her gün köşe başlarında Yırtık urbanla kirli ellerinle Avuç açan,sefil insan. İnan yok farkımız birbirimizden Sen belki tüm yaşamınca dilenecek; Beklediğin beş kuruşu biri vermezse Ötekinden isteyeceksin. Ama ben tüm yaşamım boyunca Tek bir kez dilendim Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.
Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim,
Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim
RÜYA
Bir misafiri var Şeyh Edebali'nin
Öyle bir misafir ki ümidi olacak ümmetin
Hoş sohbetiyle ağırlıyor Besliyor gönlünü
Huzurundan ayrılamıyor dinleyen onu
Vakit gece olmuştur
Misafirin odası hazırlanmıştır
Bir karyola ve karşına kuran koyulmuştur
Kuranın önünde uzanamaz genç
Rahleyi indirir okur sabah namazına dek
Bir ara süzülür