Hayat bazen bitti, dediğin anlarda yeniden başlar. Önüne dizilir, yaralarını sarmaya vaktin olmadan yeni bir savaşa girmek zorunda kaldığın zamanlar. Seç, der birini ama her seçim beraberinde getirir bir vazgeçişi. Sitem edemezsin çünkü hayat zaten sana yüzünü hiç dönmemiştir ki...
Sayfa 455Kitabı okuyor
Aç bir dünyada edebiyatın yeri yoktur der sartre. Ekmek herşeyi önceler.
Değer Mi?
Dünya bu kadar germ ü nigâh etmeye değmez
Bir şuh-ı sitem- kâre bir ah etmeye değmez
Bir buse için dâmenini rûz-ı kıyamet
Alûde-i çirkâb -ı günah etmeye değmez
BİLSEYDİM
Meydan mı verirdim bu ayrılığa!
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim dünyanın böyle karanlık,
Bilseydim bu kadar dar olduğunu...
Dilimden sıçrayan bir kıvılcımın,
Bilseydim bir anda kor olduğunu.
Bilseydim şu anki gönül acımın,
Senin yokluğundan var olduğunu...
Boyun mu bükmezdim sitem etmene
Bilseydim sükutun kâr olduğunu.
Sebep mi olurdum dargın gitmene!.
Bilseydim küsünce sır olduğunu...
Bilseydim yüzümün dört mevsimi güz,
İçimin ağlayan nar olduğunu.
Bilseydim odamın dört duvarı buz,
Sensiz yatağımın kar olduğunu...
Fırsat mı tanırdım bu dargınlığa
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim zindandan daha karanlık,
Bilseydim hücreden dar olduğunu...
Sayfa 118Kitabı okudu
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar...
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge, ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar...
Vallahi, Leylâ'm, varlık âleminde malik olduğum tek şey işte bu iğnedir. Bundan başka hiçbir nesneye sahip değilim. Bunu taşımamın sebebi ise yine sensin a gönlümü alanım!.. Çölde, ovada, dağda, kırda senin hayalini izlerken dikenler ayağıma batıyor. İğne, onları ayağımdan çıkarmak için."
Mecnûn, Leylâ'nın kendisine acımasını beklerken o sitem etti:
"Vay vaaayy!.. İşte benim aradığım. Ey perişan âşık; eğer aşkta gerçek isen bu iğne sana nasıl lâyık oluyor? Bencileyin bir güzelin peşindeyken ayağına diken batsa o dikeni çıkarmak doğru olur mu? Eğer o dikeni çıkarırsan, seninkine vefa derler mi?!. Sevgili yolunda ayağıma diken batan âşık, onu elbisesine takılmış bir gül görmeli değil midir?"
