Size başımdan geçen bir olayı anlatma istiyorum;
Bir gün minibüste kitabı açmış okuyorum. (Kitapta Franz Kafka’nın Dava romanıydı merak edenler için) Minibüste sadece benim yanım boştu. Neyse minibüs 2. Durakta durdu ve yanıma birinin oturduğunu hissettim. Minibüs 3. Durakta durduğunda, 3,4 kişinin inmesiyle yanımdan oturan kişi güzelim rahat koltuğu bırakıp minibüs kapısını orada bulunan yere oturdu. Ve bu arada diğer koltuklarda boşalmıştı ama oturanlar erkek cinsiyetinden olduğu için, kişi rahat olmayan yeri seçmişti. Ben de kitaba o kadar dalmıştım ki ancak kapatıp çantama koyduğumda, demin yanımda oturan kişinin kadın olduğunu fark ettim. Bu anlattıklarımın tamamı doğru, inanıp, inanmakta özgürsünüz. Siz bu olayı nasıl yorumlarsınız bilmiyorum. Ama demek istediğim şu ki; Kadınları o kadar bezdirmişiz ki artık karşıt cinse hiçbir şekilde güveni kalmamış. Ve bazıları kalkmış milyonlarca halkı temsilen, şu siyaset yapılan, ülkenin sorunları konuşulan yerde, orda bulunan kadınlara (''Lar'' ekini kullanıyorum çünkü söylenen söz tüm kadınları iğnelemiştir diye düşünüyorum) ''Bir kadın olarak sus'' diyor.
ÇOK GÜZEL BİR AŞK HİKAYESİ KESİNLİKLE OKUNMALI....
Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk kez....
Biri tıpta okuyordu, öbürü mimarlıkta. O ilk karşılaşmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karşılaşabilmek için, hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuşacak cesareti
Sayfa 190Kitabı okudu
