Peyami Safa
Peyami Safa'nın otobiyografik izler taşıyan muhteşem romanı. 15 yaşındaki anlatıcının harp zamanı kendi kaleminden yazmış olduğu bir hikâye.
Hem bacağındaki hastalık, hem de Nüzhet'in olayları anlatıcıyı yiyip bitirir. Baktığımız zaman romanın dili, 15 yaşındaki bir çocuğun kalemine göre biraz ağırdır. Fakat onun yaşadığı derunî meseleler, aslında kendisini olgunlaştırmıştır diyebiliriz.
Öte yandan Peyami Safa, batılılaşma konusunda da tepki belirtmiş. Anlatıcının, yabancı dillerin gereksiz olduğunu söylemesi ve Alman doktorun, Türk operatörlere nazaran etkisiz kalması, hatta ve hatta hastalığa yanlış teşhis koyması buna örnektir.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu 
Peyami Safa #peyamisafa #dokuzuncuhariciyekoğuşu
480 syf.
·
Not rated
Kitap başlarda aşırı havalı sizi kendine çekecek yeni fikirler sunan farklı bir kadın karakter sunabilir ama kitabın sonlarına doğru kabak tadı vermeye başlar kız çok agresif ve kaba bu bir kişilik değil tercih meselesi kimse ben böyleyim diyip kenara çekilemez
Ki bana gerçek bir depresif gibi göründü ailesi tarafından çok kötü suçlamalara maruz kalmış baskı görmüş dışlanmış bir kız annesi destek almasını önermiş hatta zorlamış diyebiliriz kıza teşhis bile konuyor ama kız haplarını almak istemiyor sonra da bunun bir hastalık değil kişilik olduğunu savunup 16 kişiliği öne sürüyor
Sonlara doğru birbirlerine ısınmalarını bekledim ama aralarında cinsel çekim dışında duygusal hisler çok çok çok nadirdi cinsel çekimden önce duygusal yakınlık empati olsaydı yada kız hisseden bir varlık gibi görünseydi ve bunu güçlü kadın karakterimiz sadece beyniyle yapmasaydı belki daha çok karakteri hissederdim
Ben klişe kitaplar okumayı severim ve aynı evde ev arkadaşı olma klişesini bu kitapta sanki çok olağan bir durummuş gibi hissettim çünkü yazarın bilimsel açıklamaları çoktu kızın her haraketinin bir açıklaması olması bunun sadece bir roman değilde kurgulanmış günlük tarzında his vermesini sağlıyor
Paralel Odalar Teorisi 
Ayşenur Nazlı
