Bir tutam mutluluk uğruna veda ettiğim birçok şeyle yeniden karşılaştım…
Helsinki’de mutluluğa “Merhaba” dedim…
Turku’da ismine “Aşk”,
İstanbul’da “Helen” soyadını verdim. Halen’in Mektupları
Hep bir bitmemişlik olurdu bizde
Yüklemi eksik bir cümle gibi ..
Bu kimine göre sonu belli olmayan ,
Bana göre ise bitmemeye yemin etmiş gibi ve Hep devamına ant içmiş gibiydi anlamlar.
Geceye akardi duygular
Sabaha izleri düşerdi ilk kar
Tıpkı kar beyazı tendeki ilk dokunuşlar
Bir rüya gibiydi , aşk hayat , mevsim açardı
Her bir konu dal budak tutar
Uzak yakın demeden yaşar yaşanır kilardı anılar ..
Bitmek bilmeyen bir muhabbet içinde
Saatleri unutur ilk horoz sesi ya da kimi zaman Güneş yankılanırdı camlarda öyle fark ederdik Vakit ayrılma der susardık...
"İrade Özgür Değilse Olmaz..."
- " (...) Özgür iradenin menfî bir değere sahip olduğu düşünülmemelidir (ki bu, determinist alternatifin arzu edilmez oluşundan kaynaklanır). İnsanların, kendi hayatları ve başkalarının hayatlarını ilgilendiren bazı önemli şeylere karar vererek dünyanın gidişatına aslî bir katkıda bulundukları inancı, kişilerin aslî haysiyetleri ve değerlerine dair anlayışımızın önemli bir unsurudur. İnsanî başarıların değeri ve etkileyiciliği, şayet biz onları gerçekten de özgür insanî yaratıcı faaliyetin neticeleri olarak görürsek, büyük ölçüde artacaktır. Ve diğer taraftan, bu şeyler, ister determinist bir tabii düzen tarafından isterse her şeyi kontrol altında tutan bir Yaratıcı tarafından olsun, şayet sadece kaçınılmaz bir programlamanın neticeleri iseler, gözümüzde küçülmeye yüz tutarlar. Her türden tecrübe ve ilişkiler, özgür bir şekilde bahşedilen sevgi, güven ve şefkat ihtiva ettikleri için özel bir değer kazanırlar. Birçok peri masalında görülen aşk iksirleri, bir tuzağa dönüşebilir; iksiri kullanan kişi, iksirden ötürü değil, sırf kendi olduğu için sevilmek istediğini anlar, fakat iksiri artık kullanmazsa sevgilinin şefkatini kaybedeceğinden korkar. Gerçekten de özgür irade, kişi olarak bizim fıtratımızın ve değerimizin aslî bir parçası gibi görünmektedir; ve o olmaksızın, bildiğimiz şekliyle insan hayatı pek de var olamaz..."
(William Hasker, İnsanın Özgürlüğü ve Kötülük Problemi, Tercüme: Fehrullah Terkan, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 53:1 (2012), ss.183-198)
sevme beni, senin sevmelerine kalmadım tutma elimi gecelerce için için ağlamadım
bir of çektim içimden aşk gitti, aşk veda etti....
Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin...
Sabahattin Ali
Caner Kenar
Bazı ilişkilerde böyledir. Takvim tutmaz. Güzel duygulara zaman ihanet eder. Aynı anda birbirinizi düşünürsünüz. Ama birşey tutar sizi. Aynı anda vazgeçersiniz aramaktan. Yada onun senden haber beklediğini unutarak, günlerce ondan bir haber beklersin. Oysa aşkı da vadeden o anlardır işte. O mesajı atsan, o gün karşına çıksan ne olacağını bilemezsin. Aşk yerine keşkelerden bir kader çizersin kendine...