Hep bir bitmemişlik olurdu bizde
Yüklemi eksik bir cümle gibi ..
Bu kimine göre sonu belli olmayan ,
Bana göre ise bitmemeye yemin etmiş gibi ve Hep devamına ant içmiş gibiydi anlamlar.
Geceye akardi duygular
Sabaha izleri düşerdi ilk kar
Tıpkı kar beyazı tendeki ilk dokunuşlar
Bir rüya gibiydi , aşk hayat , mevsim açardı
Her bir konu dal budak tutar
Uzak yakın demeden yaşar yaşanır kilardı anılar ..
Bitmek bilmeyen bir muhabbet içinde
Saatleri unutur ilk horoz sesi ya da kimi zaman Güneş yankılanırdı camlarda öyle fark ederdik Vakit ayrılma der susardık...