İnsanlar böyledir işte, sonuçlarını hiç düşünmeden, çılgınca akıllarına ilk gelen sözü söylerler.
¶¶
Bir varmış dostluklar
el üstünde tutan iyi günlerde,
düşerken tutmazmış
iten eliyle!
Hiç yokmuş sevgilerin limanı
azgın sularmış menfaatler,
boğarmış her ilişkide insanı.
¶¶
Sessiz bir rüyadan geçersin; âlem
Bir varmış bir yokmuş dersin
Sayfa 62
Allah’ın şanı ne yücedir.Sen ona hizmet etmediğin halde, o sanki senden başka kulu yokmuş gibi ,seni terbiye edip beslemektedir.
Sen ise kullukta sanki o’ondan başka bir Rabbin varmış gibi davranmaktasın.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Mumcu kız hikâyesinin gerçeği ise şöyleydi; bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde yıllar önce küçük bir kız varmış, hem üşüyor hem de karanlıktaymış. Mumcu kızı ne annesi severmiş ne de babası. Abisi bile sevmezmiş. Bir tek onu seven büyükannesi varmış. Hayatında her şeyi ona büyükannesi öğretmiş. Mumcu kız yaşamak için her güne bir mum yakıyormuş. Hem aydınlanıyor hem ısınıyormuş. Her mum yaktığında bir hayalini aklına getiriyor ve gerçekleşmesini diliyormuş. Hayali gerçekleşsin diye bütün mumları yaktıkça aslında ömrü de eriyip gidiyormuş. Son olarak mutluluğu dilemiş ama yakacak mum bulamamış. Etrafında eriyen mumlara bakmış ve onların yanında oracıkta can vermiş. Bir ruh olup büyükannesinin yanına uçarken artık ne üşüyormuş ne de karanlıktaymış, sadece huzur varmış. Sabah olduğunda mumcu kızı ölü bir şekilde ama gülen bir yüzle bulmuşlar. Etrafında bir sürü sönmüş mum varmış. Bu mumların alevinde onun ne hayaller dilediğini hiç kimse bilemezmiş artık.
Ben bir hikâyenin son sayfalarında bitmek üzere olan bir satırdım ve bir mum gibi söndüm.
Sayfa 426 - Ren yayınlarıKitabı okudu
Hayata başlarken Büyüklerimizden ilk duyduğumuz şey ninnilerdir. Bunlar ise “bir varmış, bir yokmuş…“ Diye başlar. Tüm zamanların tecrübesi bu cümlenin içine sinmiş gibidir. Hayat gibi, zaman gibi, geride bıraktığımız her şey gibi. Hayat bir varmış, bir yokmuş gibi. Bu bir “var mıyız, yok muyuz?” Sorgulamasını yaratan başlangıçtır.
Sayfa 27
