"Komşumu sevmem ve onu ezmemem gerektiğine mantık yoluyla mı vardım peki? Bunu çocukken söylemişlerdi bana ve sevinçle inanmıştım, çünkü yüreğimde olanı söylemişlerdi bana. Peki, kim buldu bunu? Akıl olamaz. Mantık, var olma savaşımını, isteklerimi engelleyen herkesi boğmak için gereken yasaları keşfetti. Bu, mantığın sonucudur. Oysa mantık başkasını sevmeyi keşfedemez"
Sayfa 900 - Yapı Kredi Yayınları
"Dünyada herkes komşusunu kendisi gibi sevmesi gerektiğini anlar ya da anlayabilir. Gerçekte bu, İsa'nın bizlere bildirdiği gibi, bütün insanlığın yasasıdır. Oysa bu bilinç doğuştandır, öyleyse armağan olarak bağışlanmıştır, çünkü mantık asla böyle bir bilgeliğe varamaz. Neden? Çünkü 'komşunu sevmek' mantıksal açıdan bakarsak akla uygun değildir."
Sayfa 900 - Yapı Kredi Yayınları
[Her insan iyilik ve kötülük kavramıyla doğar] "bunları matematikle, bilimle, mantıkla kavramayı istiyordum ve mucizeler bekliyordum, oysa bu bana dünyaya gelişimle armağan olarak verilmiş."
Sayfa 900 - Yapı Kredi Yayınları
"Hayatın insanoğluna ne sunduğunu, insanın dünyaya nasıl geldiğini ve nelere uyması gerektiğini (istemese bile) mantık yoluyla aramak niye? Her insan iyilik ve kötülük kavramıyla doğar, öyleyse doğrudan doğruya yaşamak amacıyla dünyaya gelir; iyilik için yaşamak, kötülükten hoşlanmamak... köylü de, efendi de, Rus, Fransız, Türk de bununla doğar"
Sayfa 900 - Yapı Kredi Yayınları
“Ruh için yaşamak, Tanrıyı anmak!" cümlesiyle yüzyılların gizi çözülmüştür.
Sayfa 899 - Yapı Kredi Yayınları
"Öyle işte, insanlar çeşit çeşittir: Kimi sadece kendi için yaşar ..."
Sayfa 899 - Yapı Kredi Yayınları
Anna Karenina, baş karakter
Levin mutludur, ama manevi dünyası ona yetersiz gelmektedir. İnsanlığın değişmez sorunları ona acı veriyor: Tanrı, sonsuz hayat, iyilik ve kötülük vb... İnanmadığı için ve her şeyle avunmayla, yani bencillikle, kendi kişiliğine hayranlık duymayla ya da kişisel putlara tapmayla, gurur düşkünlüğüyle yatışamadığı için acı çekiyor...Dost çevresi düşünürler, pozitivistler, basitçe doğalcılar... Gelgelelim, hiçbir şey tatmin etmiyor onu...
Sayfa 898 - Yapı Kredi Yayınları
Anna Karenina
Romanın bitiminde, insan ruhunun düşüşü sahnesinde; kötülüğün insanın benliğine egemen olarak onun her hareketini bağladığı, felce uğrattığı o sahnede, teraziyi elinde tutan beşeri yargıç için çıkarılacak o kadar ahlak dersi vardır ki hiç kuşkusuz korku ve şaşkınlık içinde şöyle haykırırdı: "Hayır, her zaman intikam olamam ben, her zaman ben bedel ödetmem!"
Sayfa 897 - Yapı Kredi Yayınları
Anna Karenina
Romanın ana kahramanı ölümcül hastalıkla yatağında yatarken, suçluların, düşmanların birdenbire kardeşçe duygular içinde birbirlerini bağışlayan, karşılıklı olarak kendilerini bağışlatan yüce varlıklar haline geldikleri; ikiyüzlülüğü, suçu üzerlerinden attıkları ve böylece bir anda buna hak kazandıkları, eksiksiz bilinçle kendi kendilerini akladıkları romanın en güzel sahnesinde, sondan bir önceki bölümde yazar bunu dahice bize gösteriyor.
Sayfa 896 - Yapı Kredi Yayınları
Beşeri yargıç kendisinin kesin yargıç olmadığını, günahkâr olduğunu, teraziyi elinde tutarken henüz çözülmemiş sırrın yasası önünde eğilmiyor ve tek kurtuluşa -Merhamete ve Sevgiye- başvurmuyorsa bu terazinin gülünç olacağını bilmek zorundadır.
Sayfa 896 - Yapı Kredi Yayınları
"İntikam benim, iyiliğin ve kötülüğün karşılığını yalnızca ben veririm!"¹ diyen sadece O'dur. Bu dünyanın bütün gizini ve insanoğlunun kesin yazgısını bir tek O bilir.
¹. İncil'den.
Sayfa 896 - Yapı Kredi Yayınları
Günahın ve anormalliğin kaynağı olan insan ruhu aynı kalır ve nihayet insan ruhunun yasaları o kadar bilinmez, bilime o kadar yabancı, o kadar belirlenmemiş, o kadar gizlerle doludur ki, hayır, ne doktor, ne de kesin yargıçlar bulabilirsiniz.
Sayfa 896 - Yapı Kredi Yayınları
Kötülüğün, sosyalist-doktorların varsayımlarından daha derinlerde, insanoğlunun içinde gizli olduğu elle tutulacak kadar açıktır, hangi toplumsal düzende olursa olsun kötülükten kurtulamazsın ...
Sayfa 896 - Yapı Kredi Yayınları
Anna Karenina
Rus yazarının insani kabahate ve suça bakışında açıkça görülüyor ki insanı anormallikten, dolayısıyla suçtan ve günahlardan ne karınca yuvası, ne "dördüncü sınıfın" zaferi, ne yoksulluğun ortadan kaldırılması, ne de emeğin örgütlenmesi kurtarabilir. Bu, müthiş bir derinlikle ve güçle, bu zamana kadar bizde görülmeyen sanatsal anlatım
Sayfa 896 - 897 Yapı Kredi Yayınları