Hayatımızın bir haritası varsa şayet, yollarda değil, yol ayrımlarında çizilmekte. İki şey arasında tercih yaptığımız o kısa kısacık anlarda. Göz açıp kapayana kadar değişir kaderimiz, tek bir kararla. (Ustam ve Ben )
Yazma… O zaman bekliyor insan. E buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor. Kalanda bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. Yani hani mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek, boş uzun bir yol, devamlı ona bakıyorsun… Sonra kimse gelmiyor. Yazma onun için.
Tezer Özlü'nün Kalanlar kitabını henüz bitti. Yine okuduğum diğer kitaplarında olduğu gibi beni kendi dünyasına çekti , buram buram buhranlı bir havayı soludum onunla beraber ,dertleşen iki yakın dost gibiydik her zaman ki gibi. İşte ben yazarlığa tam anlamıyla bu derim ;basmakalıpların dışına çıkıp zor olanı yazmak ve seçkin okurlara yol göstericilik etmek.
Seviyorum dersin, Ya kısmetin olur ya, imtihanın Aşk-ı Tevekkül
Nasıl bir rüya gerçekle iç içe, gerçekle muhabbet eder gibi yaşanır ki?
İnsan sevmeye rüyalarında da devam eder mi?
Rüyada da olsa vuslata şükreder miydiniz?
Bu ayrılık dünyasında, bir ayrılığa sımsıkı sarılıp, yaşayabilir miydiniz?
Bir ayrılık kazılsa, içine atlayıp örter miydiniz üzerinizi?
Yağmurun bulutlardan, yaprakların ağaçlardan,kamışların sazlıklardan, gündüzlerin gecelerden ayrıldığı bu dünyada, Elif; ayrılık imtihanlarının birer perde, Hakikatin ise Rabb'e bir yol olduğunu öğretmişti...
(Tanıtım Bülteninden)
Benim sana verebileceğim çok bir şey yok aslında.
Çay var içeren ,
Ben var seversen ,
Yol var gidersen...
Bir dakika ver bana ne var ne yok bi dinle
Dün geceydi sahilimde tek dolaştım içkimizle
Çok karamsarım bugün damla akıtmam gerek
Kasımda yol gözüktü anne artık ayrılmam gerek