Saatler ya geri ya hep ileri
Kıran yok hileli terazileri
Umutlar ırakta... Bırakın kalsın.
Poyraz Karayel
“Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albay'ım.
Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma… Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Gelir beni yakar suya düşen kor
Düşünen baş çekmek dert çekmekten zor...
Kutsaldır bu yara... Bırakın kalsın.
Sayfa 11Kitabı okudu
Bir yaz annem ve babam beni lunaparka götürdüler. Üç oyuncağa binme hakkı verdiler. Sinir oluyordum yetişkinlerin getirdiği bu kısıtlamalara. Ömrümde bir kere gelmişim, bırakın doya doya bineyim. Üç oyuncak sınırı nedir yaaa?
Neyse, çarpışan otolara, gondola bindim. Üçüncüyü istemedim. Gıcıklık değil mi? İstemiyorum dedim, kalsın. Madem en fazla üç tane oyuncağa binebiliyordum, birini bıraktım. Kendimce ben sizden daha bonkörüm demek istiyordum, bir insanlık dersi veriyordum anne babama. Kimse takmadı tabii. İyi madem binmezsen binme, deyip yürüdüler.
Dünyanın en ısrarsız ailesinin çocuğuydum. Teklif var, ısrar yok!
Sayfa 53 - Taze KitapKitabı okudu
Bir ağaca, bir çiçeğe, bir bitkiye bakın. Bırakın farkındalığınız onun üzerinde kalsın. Onlar ne kadar dingindir, ne kadar derin bir biçimde varlikta köklenmişlerdir. Doğanın size dinginliği öğretmesine izin verin.
Sevdam büyüdükçe dünyam dar olur
Zamandan çıktığım zamanlar olur
Ve öyle güzel ki... bırakın kalsın.