Merham ve Merhem
Üç günlük dünya,
gidenin, kalanın ve yananın tuttuğu.
Verilen her söz umuttu.
Ben unutulmaya yüz tuttum.
Göremedim ondan başkasını
Sorma, sorma bu aşk nasıl.
Aydın için, biraz olsun dayanışma gösterebilmenin tek yolu katı bir yalnızlıktır şimdi. Her türlü işbirliği, toplumsal katılma ve kaynaşmanın bütün insanca değeri, insanlık dışı koşullarını sessizce onaylanmasını örten bir maskedir yalnızca. İnsanların çektikleri acılardır asıl paylaşılması gereken: Onların haz ve eğlencelerine doğru atılmış en küçük adım, acılarının daha da şiddetlenmesine yol açacaktır.
Bununla birlikte paradoks, ne kadar sefil olursa olsun bu evreni kendi gerçekliğimize tercih ettiğimizdir. Bu noktada bizler kesinlikle Lovecraft'ın beklediği okurlarız. Hikâyelerini, ona onları yazdıran ruh halıne eş bir ruh haliyle okuruz. Şeytan ya da Nyarlathotep, artık her neyse, ancak biz gerçekçiliğe bir dakika daha tahammül etmeyeceğiz. Açık konuşmak gerekirse Şeytan, bizim sıradan günahlarımızın utanç verici dönemeçleriyle uzatmalı ilişkisi sonucu biraz değersizleşmiştir. Buz misali soğuk, kötü ve insaniyetsiz Nyarlathothep çok daha iyidir. Subb-haqqua Nyarlathothep!
Sayfa 33Kitabı okudu
Mutluluk bile istemiyoruz sadece biraz daha az acı.
Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
sana soracaklarım var, dedim;
sen ki her bilginin temelisin,
bana yol göstermelisin.
yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
birkaç yıl daha katlan, dedi.
nedir; dedim bu yaşamak?
bir düş, dedi; birkaç görüntü.
evi barkı olmak nedir? dedim;
biraz keyfetmek için
yıllar yılı dert çekmek, dedi.
bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
kurt, köpek, çakal makal, dedi.
ne dersin bu adamlara, dedim;
yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
benim bu deli gönlüm, dedim;
ne zaman akıllanacak?
biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim:
dizmiş alt alta sözleri,
hoşbeş etmiş derim, dedi.
Hiç Bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz