Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.36.38
632 syf.
10/10 puan verdi
Uzun kitap okumanın büyüsü üzerimde çok güçlü bir etkiye sahip, hiç yoktan bir hayranlığa sebep oluyor. Böyle olmasına şaşacak değilim çünkü alışkanlıklarına sarılan bir adamım. Hatta ben yaşadıkça öyküsünü okuyacağım bir karakter olsun isterim. Bunun için küçük bir kandırmaca biliyorum gerçi. Güncel bir yazarı, özellikle günce türünde takip
Yırtıcı
Yırtıcı
3.5/5
-Dark romance
-Mafya ve çatışmaları
-Karanlık Geçmiş
-Yazılımcı Kadın
-Senden nefret ediyorum ama karşı koyamıyorum ilişkisi
-Seri
Kitabın yorumunu yapmaya geldim. Öncelikle şunu belirtmek isterim;dark romance türü olan kitapların aşkları bana samimi gelmiyor. Benim için aşk, birinin bedeni, yakışıklılığını ya da güzelliğini istemek, sahip olmak değil. (Burada aşkı kendi içimdeki tanımlamasını yapmayacağım, fakat daha net anlaşılsın diye söylüyorum.) Bu tür dark romantikler genellikle bedensel çekimler önde oluyor. Bir de biraz sahip olma kavramı abartılıyor. Neyse kitabın yorumuna gelelim.
Kitap 5 seriden oluşuyor. İlk 2 kitap bu karakterlerin hikayesi. Diğer kalanlar başka çiftlerin. Fakat yazar sırayla okunmasını söylüyor. Kitaba başladığım da kızın çok güçlü ve akıllı olduğunu düşündüm. Çünkü bir yazılımcı olarak kod geliştiriyor, kod da yanlış kişilerin eline düşünce geri almak için plan yapıyor. Vay be dedim. Kız işinde iyi başarılı. Kitabın devamında kız bir daha hiç bir şey beceremiyor. Kodları yazmış, bu kadar başka işiyle alakalı bir şey yok. Arada yine uğraşıyor, yapamıyor. Zekasını da adamı görünce kaybediyor. Ama çok bile dayandı. Adam yüz verseydi daha ilk sayfadan okurduk. :) Erkek de kıza seni öldürücem diyip duruyor.
Değişik bir ilişkiydi.
Eğer çerezlik, hemen bitireyim diye aradığınız kitap varsa bunu okuyabilirsiniz. Ama çok bir beklentiye girmeyin. Bu türü seviyorsanız belki beğenirsiniz. Hoşçakalın:)
“Hep sendin, Annabel Lee. Ve hep sen olucaksın.”
O kadar alıntı paylaştım,sanırım inceleme yazmasam olmazdı. Öncelikle kitaba girmekte zorlandığımı söylemem lazım, ilk sayfalar ilginçti fakat sonradan sıkmaya başladı. Benim için kitap ilk 100 sayfadan sonra başladı. Akıcı bir kitaptı, ustelik iletişimlerini okumak zevkliydi. :) Biraz tahmin edilebilir bir kitaptı, yinede okuttu kendini. Kadın karakterin zekasını ve nerede nasıl davranması gerektiğini bilmesi hoşuma gitti. Bilmecelerle verilen mesajlar ve bilgiler; bir kadın olarak kitaptaki düşünce yapısı, mitolojilerden esinlenmeler, tablolar ve sanatçıları hakkında bilgilendirmeler ve altından çıkanlar...
Kültürlendim resmen
Kısacası önerilir.
L'Éducation de la Volonté ( İrade Terbiyesi )
Başlamadan önce çevirisi ile alakalı şahsi olarak beni rahatsız eden bir şey var. Kitabın orijinal Fransızca baskısını okumuştum, benzeri şeyleri bu tarz kitaplarda tekrarlamayı sevmememden ve okurken aklımdan uçup gitmesinden de kaynaklı çok alıntı yapmadım ama yaptığım alıntılar için bir de merakımdan arkadaşımdaki türkçe baskısına da baktım
262 syf.
7/10 puan verdi
Evet, şimdi sıra metamodernizme geldi. Her şeyden önce neden "meta" modernizm olduğunu anlayamadığımı ifade etmem gerekiyor zira pek çok şeyin başına meta getirerek yeni bir şeymiş gibi göstermek sanatın yenilikçi doğasına terstir düşüncesindeyim. 21. Yüzyıl akımlarının tekrara düştüğü eleştirisini en başta yapma sebebim ise çok basit
Bazı kitaplar kelimelere dökemediğimiz duyguların tarif defteri gibi adeta. Hadi kaliteli bir kitaptan bahsedeyim
."6 saniyede dünyayı değiştirecek komplo" dediğinde "vay o ne ki?" dedim ama çok da umutlanmak istemedim. Zira Başlangıç kitabinda da dünyanin kaderini değiştirecek büyük buluş gibi cümleler söz konusu olduğundan kitabın sonunda hayal kırıklığına uğramıştım. Onun için kitabın başında bu cümleyi görmezden gelerek başladım okumaya. Olur ki dünya 6 saniyede sarsılmazsa ben sarsılmayayım diye... Ve kendimi biliyorum ki bir tavsiye olmadan tesadüf etmiş olsaydım bu kitaba, o cümle ve kapağın iç karartıcı havasından dolayı almazdım bu kitabı. Oysa şimdi iyi ki okumuşum diyorum.
O kadar akıcı bir dili ve konusu vardı ki, elime ne zaman alsam ve ne kadar süre sonra alsam bile saniyesinde beni içine çekmeyi başardı. Sadece çok fazla şehirden bahsetmesi biraz düşünce sistemimi yordu o kadar... Herkese gözü kapalı tavsiye edebileceğim ve herkesin de dört gözle okumak isteyebileceği bir kitap...
Bu arada bir kitabın son 70 sayfasına geldiğimde bir şeyler oluyor. Sanki bir akarsu tüm cümleleri önüne katmış gidiyor da ordan kaç cümle kurtarabilirsem, kaçını okuyabilirsem kârmış gibi. Nedense o son sayfalardaki gerilim ve heyecanın artmasıyla tüm cümleleri okuyamıyorum da yutuyorum. Ve bir koşuşturma içinde nefes nefese kalıyorum. Sanki hızlıca okursam bir şeyleri değiştirebilirmişim gibi. Ya da .... bilmiyorum sebenini işte
Spoiler!!!
Evet bir maceranın sonuna geldik ne kadar Sedef'in tüm dengesizliğini, Aslı'nın çirkefliğini, Yiğit'in doğrusunu söylememek için her seferinde farklı isimler bulmasını, Hakan'ın yüzsüzlüğünü ve diğerlerin varlığını (hepsini söyleyecektim ama üşendim) çok özleyecek olsam da mutlu bittiği için çok mutluyum. Alaz annem "Karım ol"deyişin beni benden alsa da resmen fırsat kolladın güzel kızım daha güzel bir teklifi hak ediyordu çok alındım çok Yeğeni öldü amcası çıktı başımıza neyse ki çabuk öldü bu kitap biraz daha sakin ama hepsinden yorucuydu Sedef'i ruhsuz görmek gerçekten onun olgunlaşmasına tanık olmak yordu beklediğim bir çöküştü ama ben böyleysem Alaz'ı düşünemiyorum. Tarif edemiyorum hislerimi okumaktan kaçtığım kitabı zihnimde devam ettiriyor olmam sürekli onlarla gerçek gibi tartışmam beni şaşırtıyor. Ben Yaralasar evrenini çok sevdim iyi ki denk geldik,yazar zaten kalemini sevdiğim biri daha söyleyecek çok şey var ama ben bitirir bitirmez buraya geldiğim için toparlayamıyorum daha nice kitaplarda görüşmek üzere.
Ve terk etti mağarasını Zerdüşt
Kitap çok merak ettiğim ve her zaman okumak için ertelediğim bir kitaptı. Çok sade yazılmasına rağmen, felsefe-düşünce kitabı olduğu için bana biraz ağır geldi diyebilirim. Zerdüştün, tanrının insan olduğuna dair söylemleri benim düşüncelerime ters olsa da bazı yerlerde beni çekmedi değil. Kitapta altı çizilecek bir kısım sözlerin onları anlayıp, kitapla pekiştirmek bir hayli zor oldu benim için ama genel olarak felsefe açısından bilgi donanımına sahip değilseniz bu kitaptan çok çabuk sıkılabilirsiniz.
Böyle buyurdu Zerdüşt ve terk etti mağarasını,
Karanlık dağlardan doğan
Bir sabah güneşi gibi
Parlak ve güçlü.
.
Güçlü iletişim becerilerine sahip olmak ve insanların ilgisini çekmek, fenomen olmak için kişilerde etki bırakacak içeriklere sahip olmak gerekir. İşte kitaptaki hikaye anlatıcısı Balkabağı da onlardan biri. İsminde bile ince bir düşünce gizli olan bu anlatıcı bize konuşulmayanları anlatıyor. Hani ‘laf etti Balkabağı’ deriz ya, işte
Klasik okumaya ufak bir ara vermek için alıp okudum. Klasikler her ne kadar insana çok şey katsalar da bazen deşarj olmak için normalde okumayacağınız türlere başvurmak isteyebilirsiniz ki ben uzun süre aynı türü okumakta pek iyi değilim.
İlk başta hafif bir ön yargıyla başladım çünkü uzun süredir lise aşk kitabı okumadım ve ilk sayfalarda alışmak biraz zor oldu, biraz itici gelmişti. Ancak okudukça karakterlere alıştım ve bence bana istediğimi verdi. Eğer bu tür kitaplardan hoşlanıyorsanız belki hoşunuza gidebilir veya aslında olacakları az çok kestirebileceğiniz bir kitap olduğundan beğenmeyebilirsiniz. Yine de ben güzel bir yaz kurgusu olduğunu ve okumanın güzel hissettirdiğini düşünüyorum. Nesnel bir puan verecek olsam 5-6 verirdim ama kişisel puanım 7.
9/10 puan verdi
Öncəliklə uzun bir müddətdi oxuyub bitirəbilmədiyimə baxmayaraq, bildirmək istəyirəm ki, axıcı əsərdir və günümüzün bəzi reallıqlarını özündə əks etdirir. Bir kitab haqqındakı təəssüratlarımı ilk dəfədir bölüşdüyüm üçün böyük ehtimal ki, spoilerlər çox olacaq :)
Əsər məncə özlüyündə xüsusi bir mövzuya fokuslanmayıb, bir-birinə axıcı şəkildə
Sevme Sanatı
Yazarın 1956 yılında yayınlanan kitabının, hala günümüze hitap edebiliyor oluşunun, yazarın ileri görüşlülüğü sebebiyle olduğu iddia ediliyor. Buna bir derece katılıyorum. Yalnızca yazıldığı dönemle sınırlı kalmadığını, sanki taze taze yazılmış gibi, bugüne hitap eden bir dilinin olduğunu ben de fark ettim birçok yerde.
Kitabın başında söylenen
Üniversite kütüphanesinde insan yirmi yaşında olsa da ilgisini çeken kapak tasarımıyla beni kendine çekti. İlk başta bu yaşta çocuk kitabı okuyorum diye kendimle şakalaşsam da beni bazı yerlerde çok güldüren bir kitap oldu. Çocuk beynini biraz daha anlamayı, onların nasıl düşündüğünü daha fazla inceleme isteğimi uyandırdı. Sonuna kadar güle güle gelsem de son kısımda beni biraz hüzüne boğmadı desem yalan olur. İnsanların yaşlandığını, ölümü herkesin tadacağını, o güzel anıları yaşarken farkında olmasak da ilerde çok hasret çektirdiğini yüzüme çarptı. Daha dün minik çocuklarken şu an olduğum durumu fark ettirdi, ileride ne olacağımı düşündürttü. Kaç yaşında olursanız olun, kitabın kapağında da yazdığı gibi
"9-40 yaş
40'dan sonra yakın gözlüğü gerekebilir."
Yakın gözlüğünüzü takıp, tüm kalıplardan soyutlanıp okuyun.
