Tam Olarak Giriş Kitabı
7.5/10
#SPOİSİZ#
Her fantastik okurun hayatında bir kez olsun duyduğu Cam Şato serisinin ve aynı zamanda SJM'nin de ilk kitabı. Seriden azımsanmayacak kadar spoi yemiş biri olarak seriyi düşündüğümde ilk kitap bu serinin minicik bir parçası kalıyor.
Ana konu basit, suikastçilerin kraliçesi Celaena'ya ömür boyu hapse mahkum olduğu Tuz
Helen Morales'in MS 2. yüzyılda İskenderiyeli Yunan Achilles Tatius tarafından yazılmış olan, Tim Whitmarsh'ın "Leucippe and Clitophon" çevirisine girişinde, Nietzsche'nin, antik Yunan yazıtlarının Yunan edebiyat sanatının yozlaşmasının son bir işareti olarak gördüğünden bahsetmektedir. Bu kısmı okuduğumda fark ettim ki
Merhabalar,
Bugün teknolojinin nimetleriyle karşınızdayım. Bu kitabı sadece dinledim. Her ne kadar fiziksel olarak kitabı elime almamak garip gelse de kitap dinlemek çok daha verimli gelmeye başladı bana. Hele bir de profesyonel seslendirmeden dinliyorsan tadından yenmez oluyor. Bu yazardan ilk kez kitap tükettim. Bu nedenle yazar hakkında biraz bilgisizim ancak bu kitap bende merak uyandırdı bu konuda.
Kitaba gelecek olursak, "düz dünya" ifadesi bende büyük bir yanılgı oluşturmuştu. Ancak bu kavram bildiğimiz anlamda kullanılmamakta kitapta.
Kitabın odak noktasında aslında köpekler ve insanların onlara karşı zalimliği. Kendimizi nasıl dünyanın sahibi zannedebiliyoruz gerçekten. Çok az kitapta kitap karakterleriylr kavga etmişimdir. Buradakilere de sinir oldum. Öyle insan olmaz olsun
Ve son olarak;
Sonunda ankaralı bir yazar :) bildiğim yerleri detay detay anlatıldığını görmek aşırı keyif verdi. Keçiören kelimesini duymak bile heyecan yaratıyo ben de ya. Alışkın değilim
Çizgili pijamalı çocuk Kitabı nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Dehşet derecede mükemmeldi. Fakat bu kitabın çocuk kitabı kategorisine koymalarını anlayamadım. Çünkü kitap çok derin ve her yaş grubunun okuması gerektiğini düşünüyorum. Savaşın yıkıcılığını her sayfada hissettim. Özellikle
·
Not rated
Günümüzde çoğu insanın "sıradan" ya da toplum tarafından fiziksel,davranış vb gibi "normal" kabul edilen örüntülere girmemek için verdiği mücadelenin yanında August'un normal olarak kabul edilememesinin yarattığı ruhsal yaralanma beni biraz düşündürttü açıkçası. Tırnak içerisinde toplumun "Normali"ne uyamamanın incinirliğini bir kez daha fark ettim.
Auggie cadılar bayramında kimse bana dokunmaktan,konuşmaktan çekinmiyor ve sadece ama sadece onların gözünde çocuk olarak kalıyordum. Normal bir çocuk olarak diyor. Engelinden yahut sahip olduğu tikinden, yüzündeki izinden ya da bir uzvunun eksikliğinden dolayı nice insanı çocuk, yetişkin olarak göremedik? Onların mizahını, yardımseverliğini belki dürüstlüğünü sayamadığım nice güzel özelliklerini göremedik acaba?
Sahip olduğunuz malvarlığınız, ünvanınız, mesleğiniz, arabanız ya da dış görünüşünüz. Bunları çıkarttığımız zaman kalan en değerli şeyler sahip olduğunuz karakter özellikleriniz oluyor.
Teşekkürler koca yürekli çocuk Auggie.
"Herkes hayatında bir kez olsun ayakta alkışlanmalı çünkü hepimiz dünyayı dize getirdik! "
AUGUST PULLMAN'IN ÖĞRETİSİ.
Tüm üçleme üstüne
İlk olarak seriyi çookkk sevdiğimi ve gerçekten gerek kurgusu gerekse konu akışıyla beni çok sürüklediğini söylemek istiyorum. Bazılarına göre aynı olaylar tekrar ediyormuș gibi görünse de bana kalırsa karakterlerin gelişimi ve konu gereği olması gereken neyse o oldu. Kurguyla ilgili tasvip etmediğim noktalar benim de oldu, fakat bunun olumlu
