Doğaçlama (hislerim)
Ben ki acının hamuruyla yoğruldum
Gözlerimdeki o buruk ışıldamanın sebebi göz yaşlarımdır.
Her tebessümümün içine biraz özlem biraz keder kattım da sundum gülüşlerimi insanlara lakin ne anlayan oldu halimi ne de soran. Yalnızlığımı kamçılarken sessizce çöken gece, sorgularımla düşüncelerimle baş başa kaldım.
Şimdi soruyorum kendime? Karanlık bir mağaradasın elinde yalnızca ürkek mum ışığı ve yüzünde herkesi iyi hissettiren bir tebessüm var fakat nasıl çıkacaksın kim elinden tutacak var mıdır seni de anlayan birileri burada?
Ya da çoğu bilinmez kederlerini de alıp göçmüşler midir bu diyardan. Soruyorum sana küçük kız çocuğu sevdiklerin yanında mı yoksa başka yerlerden el mi sallıyorlar sana mutlular mı, sen mutlu musun. Söyle bana kız çocuğu bu acılar mı bunları sana yazdırıyor?
Kimse mi tutmadı elinden yada sadece birkaç boş yanındayım sözcüğü mü duydun.
Söylesene kız çocuğu herkes kendi acısında boğulup giderken seni kim kurtaracak böylesine yalnız, hüzünlü ve çaresiz iken... Güçlen ve kendine iyi bak kız çocuğu sevdiklerin sana ulaşamaz teksin ama sen onlara ulaşıncaya kadar güçlü kal..... KIZ ÇOCUĞU
Yakamoz & Papatya-16
Narin çiçeğim, papatya,
Endişelerinizin ardındaki yegâne sebep bana olan sevginizdir. Lütfen, bir tanem, endişelenmeyin. Evet, sizi sürekli düşünüyorum ve düşünmeye devam edeceğim. Hiç işlerimi yapamaz olur muyum? Sevda deryasında daldığım günden beri sayısız işimi ve başarımı size borçluyum.
İnsan hayatında ilk defa âşık olunca biraz afallıyor doğrusu, kendini tanıyamaz hale geliyor. Emin olun, kaç gün kaç gece kendimle savaş verdim bu duygularımla boğuşmak için. Lakin nafile... Sevda öylesine sarmaladı ki beni, o çelik gibi sert olan yakamozu adeta bir pamuk tanesine çevirdi.
Hayat çok farklı bir perdesini açtı bana, papatya. Çok farklı, nasıl desem çiçeğim, hiçliklerin denizinde boğulurken biri gelip can simidi atmış da beni kurtarmış ve her şeyi tekrar anlamlandırmış gibi. Acılar mı çekiyorum, gözlerini düşlemem kâfi. Yalnız mı hissediyorum kendimi, gülüşünüzdeki binlerce çiçek doluşuverir yanıma. Peki ya sesiniz, adeta bir şiir gibi, konusu tebessüm, kafiyesi gamzeleriniz...
Ve ben her gün bu şiiri okuyor ve her gün sizi bekliyorum ve bekleyeceğim. Acılar da çeksem, içten içe fark etmez; sizi sevdiğimi kendime itiraf ettiğim günden bugüne kadar geçen her saniyenin hatrı bu bekleyişi anlamlandırmaya kâfi, bir tanem... Ne demiştik, bekleyenlerin güzelliği zamanla değil sadakatle ölçülür.
Seni çok seven ve bir ömür sevecek, yakamozdan sevgilerle...
---
Biraz tebessüm et hadi bu enerjiyi dağıtalım. Şimdi bak ne diyeceğim:
Gybetini yapan insana ne kadar dua etsen azdır. Hanene yazılan sevapları ödeyemezsin!
Sayfa 39Kitabı okuyor
