Kalabalıklar arasında kalıp da sadrı daraldığında hoştur insanın kendisine verilenleri hatırlaması,şükür hissiyle dolması.Zira emanetin hatırı şükürden geçer. Bir evlada, bir kitaba, fincan kahveye, sanata…İnce şeyler durup anlaşılmayı bekler. Bu sebeple bir parça uzlet, biraz tefekkür çağırır her kalabalık…