fatma zehra
@bircharliechaplin
They were each other’s crutch to lean on when life got too much to carry alone.
But sometimes remembering isn’t for yourself, sometimes you do it just to make someone else smile.
“I don’t know if I ever was happy.”
Reader Follow Recommendations
The cruelest people were the ones who seemed to coast through life, as if all that nastiness was a shield.
“Everyone goes through shit, and there’s always someone somewhere who has it worse. It doesn’t make what you’re feeling any less real or any less shitty.”
If you look hard enough, you’ll probably find something that makes you wish you hadn’t.
“Do you think doing something shitty is less shitty if you really believe you had no other choice?”
At some point, you have to choose to live in the light.
"Tembel olmaları daha iyi," dedi sultan. "Daha çok işimize yararlar. Bir parça buğdaya, bir böcek parçasına bize kul köle olurlar."
Sayfa 56Kitabı okudu
"Kıyamete kadar fillerin kölesi olarak yaşamak... Böylesi yaşam yaşamaya değer mi?"
"Değer yaşamak her şeye değer," dediler karıncalar. "Ölüm umutsuzluktır; oysaki en kötü yaşamda bile her gün umut güneş çiçeği gibi açar."
Sayfa 36Kitabı okudu
Filler azlık, sizler çokluksunuz. Ama bilmeliydiniz ki haklı azınlık, haksız çoğunluktan daha güçlüdür
Sayfa 17Kitabı okudu
Benden daha mutsuz olanlar da vardı. Zaten annem de böyle düşünürdü; sık sık insanın sonunda her şeye alışacağını tekrarlardı.
Sayfa 72Kitabı okudu
Kızlar hayatlarıyla ilgili kararı Tanrı'nın ellerine bırakmamış, kendileri vermişti. Aramızda yaşayamayacak kadar güçlüydüler, kendilerine düşkünlerdi, her şeyi çok iyi görüyorlardı, aynı zamanda da kördüler.
Onlar için hayat, doğal ölümü daima yenen hayat değil, sıradan bir günlük ayrıntılar listesiydi:
"Pek çok kişi için, intihar bir Rus ruletidir. İçinde tek bir kurşun olan bir ta banca. Oysa kızların tabancası tamamen doluydu. Bir kurşun aile baskısı için. Bir kurşun genetik yatkınlık için. Bir kurşun olayların elde olmayan gidişi için. Bir kurşun toplumsal sıkıntılar için. Diğer iki kurşunun ne için olduğunu bilmiyorum, tek bildiğim şarjörün dolu olduğu."
Gerçek şuydu: Lisbon kızlarını unutmaya başlıyorduk ve başka hiçbir şey hatırlayamıyorduk