Birhan Keskin

Bunca katlı yol bunca kavşak
Kavuşturmuyor bu şehirde insanı birbirine.

Dünya küfrün kendisi olmuşken,
Beni küfür bilmez sanma
Bak! Bak. Bak burdan.
Bir de burdan.

Açsalar göreceklerdi, ne uzun bir korku idi yaşamak.

Uyuman lazım senin.

Yani senden istediğim, bencilce. Bunu bilerek gel.

Ah bu benim kör şefkatim bu benim
Ah benim bir boşluğu yoklayan bu elim

“Bizim millet şiiri sevmediği gibi el ele tutuşmayı da sevmiyor.”