Birhan Keskin

Bir siyah beyaz kare içinde, hepsi hepsi bir hatıra işte
Bıraktın, unuttum, unutuldum.
Seni kırdığım yerden beni de kırdılar,
Ben hiçbir cümleyle ağlayamam artık seni.

Ağaç anlatabilir kendini yağmura,
hiç değilse fısıldayabilir – bunu biliyorum.
Kuş nasıl tarif edecek; konsa yeryüzünde av
uçsa bir ömür boynunda vebal.

Benim de yaban bir çığlığım vardı, çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgâra.

"Ah ciğerimin köşesi, kavrula kavrula
Kopuyor gönülbağım, sen bağla."

"Kar şiddetle rüzgârla büyük bir kırgınlıkla
vardı gece yarısı dağlarına. Gelemem artık yanına.
Ben kaybettiğime ağlayayım sen kaybettiğine ağla."